Sanad Latifa (26) is een freelance fotograaf uit Gaza-stad, Palestina. Afgelopen zomer vluchtte hij naar België en vroeg hij hier asiel aan. Momenteel verblijft hij in een opvangcentrum aan de legerkazerne in Berlaar. Sanad toont het dagelijkse leven in het opvangcentrum door zijn lens.
Met dank aan Omar Bouiraamane voor de vertaling.
“Wegens mijn activiteiten als persfotograaf, dreigde er politieke vervolging in Gaza. Daarom ben ik gevlucht uit Palestina. Afgelopen juli ben ik in België toegekomen. Mijn broer woont hier al in Gent. Ook hij moest vier jaar lang wachten op regularisatie. Helaas heeft hij niet de plek en de middelen om mij op te vangen. Omdat ik moest wachten op mijn asielaanvraag, leefde ik de eerste maand op straat. Een maand lang sliep ik iedere dag op een andere plek in Brussel.”
“In augustus kon ik dan eindelijk onderdak krijgen. Ik kon naar het opvangcentrum voor asielzoekers in de legerkazerne van Berlaar. Ik was erg blij dat ik niet langer op straat moest slapen. Maar toen ik uiteindelijk het kamp zag, werd ik mentaal verpletterd.”
“Er is zero privacy in het opvangcentrum. In één ‘kamer’ moeten soms acht personen slapen. Dat is veel te krap. Het internet is slecht en de badkamer is buiten, vanaf onze kamers moeten we vijf minuten wandelen.”
“Er valt weinig te beleven. Het enige wat we er doen, is (niet altijd smakelijk) eten en slapen. Het kamp ligt heel ver van de stad. We leven geïsoleerd. Het is als een gevangenis. Ik zie weinig gelukkige mensen in het opvangcentrum. Toch ben ik blij dat ik hier ben. Momenteel volg ik lessen Nederlands en hoop ik dat ik snel mag werken. Gelukkig kan ik hier werken met een camera van een medewerker van het Rode Kruis om het leven hier in België vast te leggen."
