Uit een enquête van Dove blijkt dat maar liefst 69 procent vrouwen en 65 procent meisjes tussen de 8 en 16 jaar een laag zelfbeeld heeft. Dit is te wijten aan de invloed van sociale media, reclame en de constante druk die wordt uitgeoefend om te voldoen aan onrealistische schoonheidsidealen. Hoewel enkele jonge meisjes hier verandering in willen brengen, zijn de gevolgen van social media soms pijnlijk hard.
Matti Verbeeck is een jonge studente en fashionblogger. Zelf kampt ze al jaren met zelfacceptatie en zelfvertrouwen. Uiteindelijk besloot ze om te starten met de hashtag #elklijfeenschoonlijf. In een filmpje op haar Youtube kanaal legt ze uit waarom ze met die hashtag begon: ‘Ik vond op Instagram geen enkel meisje waarmee ik mij kon associëren,’ vertelt de jonge Antwerpse. ‘Het lijkt wel alsof iedereen hetzelfde standaard lichaam heeft: platte buik, geen al te groot gat en mooie borsten. Ik heb niets tegen die vrouwen, maar ik voelde zelf een leegte.’Dat haar hashtag werkt, blijkt uit de 250 meisjes en jongens die al foto’s plaatsten van hun lichaam en het verhaal dat erachter schuilt.
Body positive
Ook body positive probeert ons een beter zelfbeeld te geven. De term dook voor het eerst op in de jaren ‘90. Bijna 20 jaar later is body positive relevanter dan ooit. Sterker nog, het is een echte trend op sociale media. Wie op Instagram de hashtag bodypositive opzoekt, vindt meer dan vier miljoen berichten. En dat is de grote merken ook niet ontgaan. In 2016 heeft Ashley Graham als eerste ‘plussize’ model ooit op de cover gestaan van de badpak editie van Sports Illustrated (een gerenommeerd mannenblad). In datzelfde jaar lanceerde ook Barbie drie nieuwe poppen met drie verschillende lichamen: tall, curvy, petite.
Donkere keerzijde
Toch zijn er nog teveel jongeren op wie social media, en dan vooral Instagram, een negatief effect hebben. Ook de 16-jarige Amelie kan erover meespreken. Doordat ze zichzelf intensief begon te vergelijken met meisjes op Instagram, kreeg ze anorexia nervosa. Onbewust hadden die foto’s een invloed op haar zelfvertrouwen. Ze begon bewust haar eetlust te onderdrukken en veel te sporten. De spiegel werd haar aartsvijand, ze zag alleen imperfecties, onvolmaaktheden en dingen die beter moesten. Hoe vaak ze ook sportte, hoe mager ze ook werd, in haar ogen bleef ze nog altijd te dik.
Daarbovenop kreeg Amelie problemen met haar ouders. In Amelie's ogen had ze complete controle over haar lichaam terwijl haar vrienden en familie dachten van niet. Ze waren bezorgd maar beseften niet dat het zo uit te hand liep. De school van Amelie had ook door dat ze er ongezond mager uitzag en nam contact op met de ouders om professionele hulp te zoeken voor Amelie. Kort nadien werd ze opgenomen in een speciaal ziekenhuis waar ze vijf maanden verbleef. Ze kreeg de nodige hulp en medicatie, die ze nog steeds twee keer per dag inneemt.
Doordat ze niet naar buiten kon gaan, niet bij haar vriendinnen kon zijn en niet kon gaan feesten werd ze depressief. Met haar lichaam had ze een voldaan gevoel omdat ze eindelijk dacht dat ze iets goed had gedaan. Door de vele hulp die haar uiteindelijk heeft geholpen staat ze nu positiever in het leven en zit ze terug thuis. Ze vindt jezelf accepteren een fundamentele waarde die elk meisje zou moeten hebben. Ze wil jonge meisjes ook vertellen dat ze zich niet moeten vergelijken met andere meisjes. Er is niets mis met sporten en gezonder eten om een gezondere lifestyle te hebben maar je moet er niet te ver ingaan. Je hoeft helemaal niets te veranderen aan jouw lichaam maar je kan gewoon gelukkig zijn met wie je bent.
Alle getuigenissen in deze tekst hebben een fictieve naam gekregen.
