Merel Wulteputte
Merel Wulteputte (2000) zoekt in haar werk naar de raakvlakken tussen mens en omgeving, met oog voor de fluïde grenzen ertussen. Deze blik ontwikkelde zich tijdens haar opleidingen in (documentaire) filmregie, antropologie en duurzame ontwikkeling. Fotografie is voor haar een manier om stil te staan en aandachtig te kijken naar wat vanzelfsprekend lijkt. Haar fascinatie gaat uit naar het vastleggen van de voortdurend veranderende gedaantes van water. Met haar werk wil ze vertragen, verwonderen en verbinden.