Dat een samenleving die normaal omgaat met vollere lichamen een werk van lange adem is, bewezen de reacties op de sociale media op Lotte Vanwezenmael haar passage in Dancing with the stars. Body positivity activiste en plus size model Romy Schlimbach kijkt ook naar de klassieke media. “Er worden ons foutieve associaties aangeleerd.”
Seksuologe Lotte Vanwezenmael is momenteel te zien als dansende BV in het tv-programma Dancing With The Stars. Na de eerste aflevering kreeg Vanwezenmael al meteen veel kritiek op haar uiterllijk. Opmerkingen als ‘stevige madam geworden, seg!’ of ‘mooie dans, maar je moet toch wel echt op dieet’ waren haar deel.
Iemands fysieke kenmerken bekritiseren of de persoon belachelijk maken op basis van zijn/haar/hun uiterlijk, heet bodyshaming. Plus size model en body positivity activiste Romy Schlimbach kan erover meepraten. “Ik denk dat iedere vollere persoon in deze samenleving ooit al gebodyshamed is.”
“Aangestaard of uitgelachen worden door andere mensen of niet kunnen gaan winkelen bij bepaalde modeketens, zijn ook vormen van bodyshaming”, zegt Romy Schlimbach die opgroeide in Neerpelt en nu in Antwerpen woont. “Volle of bredere mensen maken dat op dagelijkse basis mee. Ik probeer op die momenten zo open mogelijk te communiceren, en ga graag met mensen in gesprek over het onderwerp. Maar bij sommige mensen heeft het totaal geen zin om weerwoord te bieden. Dat moet je van je proberen af te schuiven, want na een tijd kost het je te veel energie die het je niet waard is.”
Waar komt die problematiek volgens jou vandaan?
“Onze samenleving is extreem gefocust op het lichaam en het schoonheidsideaal. Dat komt door de sociale media, maar ook omdat er jarenlang telkens maar één schoonheidsideaal in de kijker is gezet. Vandaag is dat schoonheidsideaal een lichaam als Kim Kardashian of de zusjes Jenner. Iedereen is daardoor obsessief bezig met het creëren van zijn ideale lichaam, terwijl dat volkomen onhaalbaar is. Wanneer mensen dan een lichaam zien dat lichtjes afwijkt van die norm, zijn ze sneller geneigd om te bodyshamen.”
“Iedereen is obsessief bezig met het creëre van zijn ideale lichaam”
Spelen media een rol in deze problematiek?
“Klassieke media tonen vaak maar één lichaamstype. Dat is een groot pijnpunt. Wanneer er een nieuwe televisieserie uitkomt, zien we in veel gevallen dezelfde stereotiepe personages de hoofdrollen spelen. Zo is er vaak het slanke, picture perfect meisje en de atletische jongen. De nevenpersonages, zoals een boze stiefmoeder, worden in veel gevallen geportretteerd als volle, kwaadaardige personen. Hierdoor worden ons onbewust foute associaties aangeleerd die in ons latere leven tot uiting zullen komen als bodyshaming.”
Voel je je door de media gerepresenteerd als volle vrouw?
“Helemaal niet. Het is haast onmogelijk om mensen op te noemen die als volle vrouw een hoofdrol vertolken op televisie, waarbij die rol geen negatieve bijklank heeft. Vaak worden volle vrouwen als de ‘gezellige’ vriendin geportretteerd: een beledigend stereotype dat die vrouwen hard raakt.”
“Het is haast onmogelijk om mensen op te noemen die als volle vrouw een hoofdrol vertolken op televisie, waarbij die rol geen negatieve bijklank heeft”
“In het Vlaamse medialandschap hebben wij als volle, krachtige vrouw momenteel te weinig representatie. Daardoor gaan mensen nu zeggen dat iemand als Lotte Vanwezemael, die een volkomen gezond vrouwenlichaam heeft, te dik is. Daar val ik steil achterover van.”
Heb je daardoor het gevoel dat je ‘te’ bent en eigenlijk nooit genoeg?
“Ja, zeker. De boodschap dat we ‘te’ zijn, wordt constant in ons hoofd gestampt door zowel mensen binnen als buiten de media. Als je een beetje huid toont, ben je al snel te sensueel en wie veel sport, wordt vaak afgeschilderd als ‘te dun’. Zo is het altijd wel iets, en kan je eigenlijk nooit goed genoeg zijn.”
“Toch merk ik een groot verschil tussen de online en offline wereld. Je bevindt je op sociale media vaak in een bubbel die je zelf creëert. Je volgt mensen waarbij je je comfortabel voelt en zij volgen jou. Op die manier ontstaat er een persoonlijke ‘safe space’ waar je altijd naartoe kan vluchten.”
“Als je een beetje huid toont, ben je al snel te sensueel en wie veel sport, wordt vaak afgeschilderd als ‘te dun’”
“De luxe van die warme en comfortabele bubbel heb je in de buitenwereld niet. Je wordt plots blootgesteld aan de complete diversiteit van een samenleving. Daarbij zal je altijd mensen hebben die niet met die diversiteit om kunnen of die zich boven anderen zetten. Daar kan je je op dat moment niet tegen beschermen zoals online. Want wanneer internettrolls je profiel negatief belichten, kan je die mensen blokkeren. Dat gaat in de echte wereld niet.”
Hoe kunnen mensen volgens jou meer body positive worden?
“Ik heb geleerd dat jezelf vergelijken met andere mensen en lichamen het gevaarlijkste is wat je kan doen. We willen zo vaak op andere mensen lijken, terwijl we ons daardoor nooit goed genoeg zullen voelen. Ik ben gestopt met mezelf te vergelijken met andere mensen en dat is de sleutel tot succes geweest. Het enige waar je jezelf van vandaag mee moet vergelijken is jezelf van gisteren, vorige week, maand of jaar. Zo zal je zien of je persoonlijk vooruitgang aan het maken bent. Het gaat daarbij niet alleen over je lichaam maar ook over persoonlijke doelen. Body positive worden is geen gegeven dat van de ene op de andere dag kan en zal gebeuren, het is een heel traject.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Laatste Nieuws op 25/12/2021.
Dit artikel werd gepubliceerd door Antwerps Persbureau op 23/12/2021.
