Torbal, een sport die je zintuigen prikkelt

Bij torbal zijn alle spelers geblinddoekt, waardoor ze op een visueel gelijk niveau kunnen spelen. Het beoefenen van de sport vergt van de spelers een goede basisconditie, een groot oriëntatievermogen en een opperste concentratie.

Torbal wordt gespeeld op een speelveld van 16m bij 7m. Het liefst op een gladde vloer en in een ruimte met goede akoestiek. De doelen zijn opgesteld aan de korte zijden van het veld en zijn 7m breed en 1,30m hoog. Voor de doelen liggen drie dunne matten op een vaste plaats die als oriëntatiepunt dienen voor de spelers. Over de middellijn is een dun touw gespannen op 40cm hoogte, net als twee meter links en rechts van de middellijn. Aan die touwen hangen belletjes zodat elke beweging hoorbaar wordt.

Een wedstrijdt wordt gespeeld tussen twee teams met elk drie geblinddoekte spelers. Zij dienen in hun eigen spelerszone te blijven. Ze zijn afwisselend aanvallend en verdedigend team. Een aanval gebeurt door de bal te naar de overkant te rollen. De bal moet onder de drie touwen door en mag ze onder geen beding raken. De verdedigers wachten de bal af in geknielde, gehurkte of staande houding. De verdedigende ploeg wordt aanvaller van zodra de bal in haar bezit is. In de bal – die 750 gram weegt en zo groot is als een volleybal – bevinden zich belletjes zodat hij hoorbaar wordt.

Een torbalwedstrijd duurt twee keer vijf minuten effectieve speelduur. Dat lijkt kort maar vraagt van de spelers een enorme concentratie, want de aandacht mag geen moment verzwakken. Nadat onze fotograaf zelf een wedstrijd meespeelde, kunnen we besluiten dat sporten voor iedereen toegankelijk en leuk moet zijn. En dat je je dus niet moeten laten tegenhouden door een beperking.