De Amerikaanse dichter en muzikant Sharrif Simmons bezoekt 4 en 5 februari Antwerpen voor een tweedaagse masterclass over slam poetry. Hij deelt bovendien zijn dichterlijke talenten met het 'Nuff Said publiek. Zoals hij het zelf verwoordt: "I'm in Antwerp to rip up the stage."
Simmons is afkomstig uit Alabama. Wanneer hij niet optreedt, geeft hij les in Birmingham (Alabama, USA) of organiseert hij evenementen, zoals het BAAMfestival. Hij heeft een boek geschreven, maar waagt zich ook aan een documentaire in Amsterdam. Centrale thema's in zijn werk: poëzie en muziek.
Twintig jaar geleden las hij zijn eerste gedicht, vandaag reist hij door de Verenigde Staten en Europa met eigen werk. De liefde voor het dichten begint voor Simmons bij een baantje in de boekenwinkel van zijn tante en deelnames aan open mics in cafeetjes zoals The Nuyorican Poets Cafe. In een interview tijdens het Felix Poetry Festival 2011, noemt hij zichzelf een improvisational poet. "Heb ik dat echt gezegd? Geen idee wat dat betekent. (lacht) Nee hoor, wat ik ermee bedoel is dat ik mijn teksten makkelijk kan integreren met andere kunstvormen, zoals muziek bijvoorbeeld. Ik werk vaak met verschillende elementen en vermeng verschillende componenten graag tot één geheel."
Van burgerrechtenbewegingen naar Def Poetry Jam
Bronnen van inspiratie ziet Simmons in artiesten en dichters zoals Gil Scott-Heron en The Last Poets. Maar daar waar hun werk een grote impact had op het revolutionaire tijdperk waarin zij opgroeiden tot grote namen, verschuift het belang van poëzie vandaag de dag meer naar de achtergrond. "Het is inderdaad zo dat Gil Scott-Heron en vele anderen actief waren in belangrijke tijden. Zij zijn pioniers in de Black Arts Movement en die was in de jaren 60 heel sterk aanwezig. Dat heeft natuurlijk te maken met de Burgerrechtenbewegingen die een cruciale rol speelden in de samenleving destijds."
Dat poëzie de kracht mist die het ten tijde van Gil Scott-Heron had, komt volgens Simmons door de commercialisering. "Tv-bazen commercialiseren tegenwoordig zelfs poëzie en met name dan slam poetry. Kijk maar naar Def Poetry Jam. Begrijp me niet verkeerd, ik trad er zelf op en ik wil niet negatief klinken, maar het is wel een mooi voorbeeld van hoe poëzie in een setting geplaatst wordt die niet helemaal klopt. Poëzie als televisieshow werkt niet, poëzie heeft meer tijd en aandacht nodig. Tijd om te rijpen vooral, het is een beetje zoals kaas. Ik hou van oude kaas, hoe ouder hoe beter. Eigenlijk is poëzie dus niets meer dan beschimmelde kaas."
Masterclass: lessen in dichten?
Naast zijn geplande optreden komt Simmons ook naar Antwerpen om les te geven. Niets nieuws voor deze duizendpoot, want workshops en lessen geven doet hij wel vaker. Toch klinkt het raar, kun je iemand poëzie aanleren? "Dat kan je ook helemaal niet", legt Simmons uit. "Mijn bedoeling ligt er niet in mensen poëzie 'aan te leren'. Ik creëer tijdens mijn lessen een omgeving waarin leerlingen zichzelf kunnen uiten, een omgeving waarin dichters zich open kunnen stellen. Op die manier kan poëzie ontstaan en daar ben ik naar op zoek."
De dichtkunst als zoektocht
Hoe belangrijk het publiek voor Simmons is, legt hij uit aan de hand van de term call and respons. "Vanaf het moment dat ik op het podium sta, ga ik een samenspel aan met het publiek, een call and respons. Ik wil als dichter bepaalde reacties uitlokken, antwoord krijgen. De reactie van het publiek beïnvloedt op zijn beurt mijn werk."
Simmons hoeft niet lang na te denken over wat de essentie van poëzie is. "Poëzie is een zoektocht naar de waarheid, een queeste. Wat niet betekent dat ik de waarheid al heb gevonden of misschien ooit zal vinden, maar het gaat om die zoektocht. Dat is wat poëzie is voor mij."
© 2012 - StampMedia - Anissa Boujdaini,
Dit artikel werd gepubliceerd door Apen.be op 04/02/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Nieuws.be op 04/02/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 04/02/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door De Wereld Morgen op 06/02/2012
