Onder het motto “We need more black superheroes” toont fotograaf Dandy Fuego hoe zwarte mensen op een positieve, mooie en krachtige manier geportretteerd kunnen worden. Geen zielige relazen over kolonisatie, geen vernederende reconstructies van slavernij. Gewoon Black Beauty. Puur natuur. Omdat het kan, mag en zelfs moet. Omdat het tijd is.
Vertel eens Dandy, hoe is deze tentoonstelling tot stand gekomen?
De foto’s die ik hier tentoonstel, zijn met de jaren een verhaal gaan vormen. Nu kreeg ik de kans dat verhaal ook aan de buitenwereld te vertellen. Ik wilde foto’s van alledaagse zwarte mensen in hun meest pure vorm. Met natuurlijk haar, felle kleuren, elegantie en ruwheid. Dat zorgt voor herkenbaarheid en dat is net wat ik wil vertellen met mijn fotografie. Ik wil dat iedereen die hier buiten loopt het gevoel heeft dat ze ertoe doen, dat ze het waard zijn, dat ze talentvol en mooi zijn. Hier ligt het belang van visuele representatie: jezelf herkennen in wat je in de media ziet en weten dat jij ook telt. Dat is de voornaamste boodschap die ik wil meegeven.
Wat is de betekenis achter de naam Take A Seat For Visual Representation?
Take A Seat For Visual Representation is voor eenieder de kans om er letterlijk even bij neer te zitten en kijken hoe het ook kan. Kom eens zitten en kijk naar wat de mogelijkheden zijn. Zwarte mensen zitten vaak al in een tweestrijd: aan de ene kant wil je trouw blijven aan je cultuur en wat je ouders, die van een andere generatie zijn, van je verwachten en aan de andere kant wil je bijdragen aan de maatschappij hier en je ding kunnen doen. Een evenwicht zoeken daarin is soms moeilijk. Vooral als het frame dat gebruikt wordt als er over de zwarte gemeenschap gesproken wordt, voornamelijk negatief is.
Meer dan enkel een stoel bij te nemen en aan te schuiven aan tafel, wil ik onze eigen tafel maken.
Door een nieuwe visie te tonen, creëer je ook de mogelijkheid om veranderingen teweeg te brengen in dat vertekend beeld. Niemand gaat dat in onze plaats doen. Meer dan enkel een stoel bij te nemen en aan te schuiven aan tafel, wil ik onze eigen tafel maken. Gatekeeper worden van hoe we onszelf in de media willen zien. Dat gebeurt in kleine stappen. De generatie na ons kan hier dan op verder bouwen.
Met de Black Lives Matter-beweging die de laatste maanden meer aandacht krijgt, is dit het perfecte moment om onszelf op de kaart te zetten. Om te laten zien wat we kunnen en waar we voor staan. Het is een ode aan alle zwarte mensen die zich niet gerepresenteerd voelen.
En wat is jouw favoriet?
Dat is zonder twijfel het portret van mijn broer. Hij draagt er het pak voor zijn traditionele trouw. De kleuren, de pose, de blik… het straalt iets koninklijks uit en het vormt een mooie knipoog naar mijn Congolese roots. Het is een sterk beeld. Het soort beelden waar ik mezelf in zou herkennen en die me eraan herinneren dat ik waardevol ben.
Interesse gekregen? Rep je dan naar KOP (Amerikalei 128, 2000 Antwerpen). De tentoonstelling is nog tot en met 27 september te bezichtigen. Meer informatie vind je via deze link.
Dit artikel werd gepubliceerd door DeWereldMorgen op 21/09/2020.
