In Tielen waagt een groep jonge en gepassioneerde filmmakers zich op dit moment aan het maken van de allereerste Belgische fictiefilm in Virtual Reality (VR). Gewapend met gloednieuwe technologie willen zij een nieuwe ervaring creëren in de vorm van een kortfilm die de kijker 3 maal op een ander manier moet zien. “VR is eigenlijk zo toegankelijk dat het zijn eigen markt kan hebben.”
Tussen de velden van een eeuwenoude watermolen in Tielen blikken masterstudenten aan het RITSC ‘Paradijs’ in. De film gaat over een jongeman die in een vreemde sekte binnendringt om zijn vermiste broer te vinden. Stillaan merkt hij dat de sekte een gruwelijk geheim heeft.
Niets bijzonders, ware het niet dat je als kijker deel bent van het verhaal. Je ervaart alles door de ogen van het hoofdpersonage. Het is een totaal plaatje van theater, film en technologie. En uiteraard een ultieme test in hoeverre de kijker de combinatie horror en Virtual Reality kan smaken.
© Laura Sear
Marijn Goossens, masterstudent Televisie aan het RITSC en geestelijke vader van dit project legt de basics uit van de technologie. “Virtual reality is in principe het vastleggen van een hele ruimte in plaats van één beeld. De kijker kan dit beeld waarnemen door een bril op te zetten of een 360°-videofragment op je smartphone of computer te bekijken. Maar met een bril is de ervaring optimaal: dan word je helemaal ondergedompeld.”
Complexiteit en hoge kostprijs
Virtual reality is geen nieuw concept: tussen de jaren ‘50 en ‘70 werden de eerste prototypes gelanceerd van apparaten die de gebruiker volledig zouden meeslepen in een virtuele wereld. Ook in de voorbije decennia werden meerdere pogingen gedaan om het concept te lanceren. Wegens de complexiteit en hoge kostprijs van deze technologie heeft het nooit een doorbraak kunnen maken.
Daar lijkt nu dus verandering in de te komen. “Momenteel is de VR-technologie zo toegankelijk geworden dat het eindelijk zijn eigen markt kan hebben”, vertelt Goossens. “Het opnemen van beeldmateriaal is veel makkelijker geworden. Er zijn verschillende merken die camera’s met een 360°-toepassing produceren. Wij gebruiken voor onze film de GoPro Mount. Dat zijn verschillende GoPro-camera’s aan elkaar gekoppeld, die alle hoeken van een ruimte kunnen opnemen.”
© Laura Sear
Maar volgens Goossens is het vooral de nieuwe manier waarop de kijker deze beelden kan zien dat de doorbraak verzekert. “Vandaag de dag heeft iedereen een smartphone met een scherm waarvan de resolutie hoog genoeg is om een scherp 360°-beeld weer te geven. Met twee lenzen, een kartonnen bril en je smartphone kan je dus al bij je thuis een VR-film bekijken.”
Cardboards
Google heeft deze simpele brillen, of Cardboards, gelanceerd in 2014. Via applicaties kan je de virtuele beelden zien. Het was deze simpele toepassing van iets dat op het eerste zicht zo ingewikkeld lijkt te zijn dat Goossens aanzette om zich te verdiepen in Virtual Reality. Hij richtte samen met Sander de Roeck masterstudent Organisatie en Management, een VR-productiehuis dat commerciële toepassingen wil faciliteren, maar met een focus op de inhoud van het beeld.
“Er is weinig technologie die ons vandaag de dag nog kan verbazen. Virtual Reality kan dat wel: het is belangrijk om daar het esthetische narratieve uit te blijven halen. Niet de technologie, maar het beeld en de inhoud van het beeld is wat de kijker intrigeert. Dat is wat vele bedrijven die met VR bezig zijn, verkeerd doen: ze richten zich te veel op de technische kant”, vertelt De Roeck.
“Er is weinig technologie die ons vandaag de dag nog kan verbazen. Virtual Reality kan dat wel.”
Het narratieve in ‘Paradijs’ is een van de complexere aspecten van de film. De kijker zou de film drie keer op de ‘juiste’ manier moeten zien. “Door het volume van de stemmen zou de kijker geleid moeten worden”, duidt Goossens. “Dat vraagt niet enkel meer van de kijker, maar ook van de productie. Acteurs moeten de moeilijke balans tussen theater en film hanteren bijvoorbeeld.”
Een virtuele fictiefilm is uiteraard al een hele uitdaging: het knippen en plakken van scènes is onmogelijk. Alles moet perfect zijn in slechts een longshot. Er mogen ook geen spots aanwezig zijn op de set, dus we moeten werken met interne lichtbronnen. Het geluid kan ook enkel opgenomen worden met zendertjes.
Wat Goossens als regisseur als grootste uitdaging ziet? “Dat je blind aan het filmen bent. Je staat namelijk niet in de ruimte tijdens het filmen. Het is te vergelijken met de onzekerheid van een wegwerpcamera. Maar dat maakt het des te spannender”, knipoogt hij.
Het eerste toonmoment van ‘Paradijs’ valt op 16 juni in het RITCS. Meer info op https://www.facebook.com/soulmadeVR
© 2016 – StampMedia – Laura Sear
Dit artikel werd eerst gepubliceerd door deredactie.be op 08/04/2016
