“Mag ik nu geen shortje dragen op een warme zomerdag?”

“Begin dit jaar ging ik tijdens mijn uitwisseling in Istanbul een avond joggen. Het was snikheet, bijna 40 graden en ik droeg een shortje. Ik liep langs een drukke weg waar de auto’s in de file stonden. Plots leunde een man uit het raam van één van die auto’s en begon me te filmen met zijn telefoon. Op het moment zelf heb ik niet gereageerd. Ik liep gewoon zo snel mogelijk door. Ik voelde mij zo vies, echt geseksualiseerd. Dat bleef nog even hangen. Je stelt je dan allemaal vragen: gaat die man nu op mij geilen met dat filmpje? Mag ik nu ook al geen shortje dragen op een warme zomerdag?

“Ik had misschien meteen moeten reageren, maar het drong pas later tot mij door. Ik heb mijn vriend en enkele vriendinnen nog een bericht gestuurd. Ze vonden het jammer dat dit anno 2023 nog kon gebeuren. Het is niet omdat vrouwen vandaag geëmancipeerder zijn, dat we in een gelijkwaardige samenleving leven. We moeten nog altijd strijden voor onze plek in de patriarchale samenleving. Dat is het grote probleem, catcalling is daar slechts één uitloper van.”

“We moeten catcalling signaleren als we het zien gebeuren. Zowel mannen als vrouwen. De persoon die lastiggevallen wordt, reageert vaak niet. Die schrikt, of wil weg uit de situatie. Omstaanders hebben misschien meer ruimte voor reactie. De oplossing ligt dus bij ons allemaal, in het herkennen én erkennen van het probleem.”