Liftend op reis (2): Kroatisch avontuur

Bij Mathias Vertessen (24) uit Merksem was het liften zelf het doel, niet de bestemming. Nadat hij afgestudeerd was, wilde hij van zijn laatste zomer als student genieten.  Zeven dagen trok hij uit voor zijn liftreis naar Split in Kroatië. De vlucht terug was al geboekt, te laat komen was geen optie.

Mathias liftte alleen naar Split in Kroatië. “Zo net voor het werkleven was het wel goed om dit alleen te doen. Dan kun je nadenken: waar sta ik in mijn leven en is dit wat ik wil?” Het alleen reizen vond hij leuk, maar soms verlangde hij toch naar iemand om het avontuur mee te delen. “Ik ben ook graag bij veel andere mensen. Bij liften zit je dan wel goed omdat je nooit alleen in die auto zit. Alleen reizen spoort je aan om andere mensen op te zoeken.”

Liften was voor hem niet nieuw. Met de leiding van de scouts organiseerden ze vaak liftwedstrijden. “Anders zou ik er niet zo snel aan gedacht hebben om dit te doen”, vertelt hij. Mathias wist dat hij zelfs op zijn eentje veel ging meemaken en zotte verhalen ging horen. In die verhalen heeft hij veel interesse als afgestudeerd student Journalistiek. “Soms ben je aan het praten over koetjes en kalfjes, maar dan kan het toch snel heel persoonlijk worden. Door met de inwoners te praten kom je te weten hoe ze leven en hoe ze zich voelen. Zo leer je een land het beste kennen.”

Gevaarlijk?

Alleen liften is niet zonder risico. Dat wist de omgeving van Mathias ook. “Als het aan mijn lief en moeder had gelegen, was ik nooit vertrokken”, vertelt hij al lachend. “Voor ik eraan begon dacht ik ook: zou ik dat wel doen? Hebben mijn ouders gelijk dat het gevaarlijk is?” Mensenkennis en niet te naïef zijn, vindt Mathias goede eigenschappen van een lifter. “Na twee dagen werd mijn omgeving minder ongerust, doordat ze merkten dat ik me echt amuseerde. Ze waren heel trots toen ik Kroatië op mijn eentje had bereikt.” Voor een meisje alleen is het toch wat meer oppassen. Dat vindt hij doodjammer. “Mijn ouders zouden mijn zus ook nooit alleen laten liften.”

Met zijn scoutsuniform hadden mensen, vooral in België en Duitsland, sneller vertrouwen in hem. Eén keer moest hij een uur wachten. Al de andere keren duurde het korter dan een half uur. Wanneer het liften met de duim niet goed lukte, sprak hij mensen aan in een tankstation. “Vraag aan je chauffeurs of ze je naar een tankstation naast de autosnelweg kunnen brengen. Daar zit je altijd wel goed voor een lift”, geeft Mathias als tip. In Slovenië ging het liften moeilijker dan in de andere landen op zijn route. Maar in het algemeen ging de reis veel vlotter dan verwacht. Zeven dagen had hij vrijgehouden om in Split te geraken. Op de vierde dag was hij er al.

Ongelooflijk sympathiek

Over zijn dertig chauffeurs kan Mathias niet enthousiaster zijn: “Ongelofelijk sympathieke mensen”. Zo had hij een chauffeur die voor de helft verlamd was en zijn eerste chauffeur was de moeder van het lief van een van zijn beste vrienden. “Daar zijn we toevallig achter gekomen. We hebben dan meteen een selfie genomen om aan die vriend te laten zien.”

De eerste dag belandde hij in de auto bij een koppeltje dat vroeg of hij geen slaapplaats nodig had. “'s Avonds aten we samen Thais en 's ochtends bakten ze een eitje. Daarna werd ik naar een tankstation op mijn route gebracht. De beste lift!” Eén nacht maar moest hij in zijn tent slapen. Eén keer sliep hij in een hostel en de rest van de nachten mocht hij steeds bij chauffeurs thuis slapen.

Als het van Mathias afhangt, was dit niet zijn laatste liftreis. Graag zou hij eens naar Moskou liften, de Transsiberische Express nemen en dan Azië verkennen met de rugzak. “Niet te veel de platgetrapte banen, maar me laten meeslepen door de lokale bevolking.” Aan een wedstrijd als Peking Express of Route du Soleil deelnemen lijkt hem ook leuk. Maar wedstrijd of niet, hij zou het alleen maar aanraden om eens te gaan liften.