Al vijftien jaar lang is dj LeFtO het hipste wat Studio Brussel te bieden heeft. De VRT kan hem dan ook amper houden: tussen zijn radio-uitzendingen door draait LeFtO op feestjes in Tokio, Manilla, Los Angeles, en als het even kan ook in Gent. Daar werd hij afgelopen zaterdag op de Elektropedia Awards gezegend met - onder andere! - de klinkende titel ‘Beste Belgische dj’.
LeFtO wijst naar een trapje ergens in een achterafje van de Vooruit. “Ideaal voor een interview.” De man was jarenlang de poulain van de Britse dj-legende Gilles Peterson. Hij drinkt zijn koffie zwart bij Steven Ellison van Flying Lotus, maar sterallures houdt hij daar niet aan over. Overtuiging, dat wel. LeFtO: “Koppigheid is de centrale motivatie die mijn show al van in het begin (LeFtO’s eerste show op Studio Brussel, ‘The Hop’, begon in 1999, red.) kenmerkt. Geloven in wat je doet en niet willen toegeven aan de verleiding van meer populaire dingen, dat is cruciaal. Soms moet je natuurlijk je ideeën bijstellen. Ik ben begonnen met hiphop en blijf daarrond cirkelen, maar door de jaren is mijn smaak ook geëvolueerd. Het is zoals met voedsel: vroeger haatte ik olijven, nu eet ik ze elke dag.”
Ben je tevreden met de huidige stand van zaken op de radio?
LeFtO: Tuurlijk.
Moet er dan niets veranderen in het Belgische radiolandschap?
LeFtO: (denkt) Radio moet meer ballen kweken. De grote zenders zijn vaak bang iets te spelen omdat het niet radiovriendelijk zou zijn. Ze bewandelen liever het veilige, door de major labels geplaveide pad. Maar uiteindelijk is het niet de zender die over een nummer moet oordelen, wel de luisteraar. Als die een nummer te underground of te expliciet vindt, dan kom je dat wel te weten.
Er zijn genoeg voorbeelden van songs die op het eerste gehoor niet aan de wetmatigheden van radio voldoen - ze zijn te traag, te deprimerend, te goofy, te hard - en die uiteindelijk op nummer één komen. Die nummers en artiesten moeten zenders veel meer oppikken en durven te promoten. Ik zeg ook regelmatig aan Studio Brussel dat de jeugd veel meer aankan dan men denkt.
Funky Chicken
LeFtO’s muzikale avonturen komen altijd thuis bij hiphop, maar daarvoor schieten ze alle kanten uit. Op zijn feestjes en tijdens zijn radioprogramma doet funk bass binnen, krijgt soul het nummer van elektro en draait jazz house een tong. ”Mijn roots liggen bij hiphop, maar mijn handelsmerk is variatie. Ik vraag van mijn luisteraars niet dat ze alles appreciëren, maar ik wil hun er wel mee in contact brengen. Ik herinner me een feestje in Luik. De bedoeling was dat ik funk en soul zou spelen, maar ik had meer zin in diepe, zware beats. Toen kwam een vrouw op me af - ik schatte haar 45 - en ze zei: ”Dit is zo goed! Wat is dit?”
Wat is momenteel de strafste plaat?
Daarstraks stootte ik in de Music Mania op een dubbelaar van Belgische makelij, ‘Funky Chicken’. Op dat compilatiealbum staan funk- en soullegendes van de jaren zeventig: Marc Moulin, S.S.O., de vader van Raymond van het Groenewoud, en Placebo zitten er allemaal in. Zeker aanschaffen.
Ben je als golddigger blij met de komst van het internet?
LeFtO: Toch wel. Het internet heeft de deuren van bedroom people geopend. Dj’s, producers of gewoon liefhebbers die de bekendheid of de middelen niet hebben om hun muziek met het grote publiek te delen, kunnen dat nu zelfs zonder hun slaapkamer te verlaten. Da’s een enorme boost voor undergroundmuziek want, zoals ik daarnet zei, is radio te bang van de muziek die freaks en geeks op obscure blogs cultiveren. Het is door par hazard op die blogs te stranden dat ik nieuwe schatten ontdek.
Het rapduo Run The Jewels heeft zijn - schitterende - tweede album ‘RTJ2’ gratis beschikbaar gemaakt via Twitter, en dat een week voordat het in de rekken lag. Ondergraven zulke promostunts de integriteit van artiesten?
LeFtO: Alleen in een wereld waarin het niet vanzelfsprekend is dat alles sowieso al ergens gratis te downloaden is. Vandaag zijn er - helaas - maar weinig artiesten die nog geld verdienen met hun cd-verkoop. Wat Run The Jewels doet, maakt dus niet veel uit voor andere muzikanten. Een goeie liveshow, dat is de voornaamste bron van inkomsten geworden. Als Run The Jewels meer concertaanvragen krijgt door hun stunt is die geslaagd.
Gemeenschapsdienst
LeFtO is niet de enige die een speciale verjaardag te vieren heeft. Op 21 september werd de Ancienne Belgique 35 jaar, en vorige week stond de Brusselse muziektempel vier dagen in het teken van hiphop. Volgens kenners is het dan precies veertig jaar geleden dat Universal Zulu Nation het levenslicht zag. Die internationale groep telt in haar rangen Afrika Bambaataa, KRS-One, Public Enemy en A Tribe Called Quest - stuk voor stuk namen die het gezicht van hiphop bepaalden. Voor de concertreeks HIPHOP40 rekende de AB ook op de hulp van LeFtO.
Aan welk concert in de AB heb je de mooiste herinneringen?
LeFtO: Er zijn er zoveel – concerten én dierbare herinneringen. De Luikse hiphoppers van Starflam gaven eens een heel energiek optreden met de originele, volledige bezetting. Speciaal voor HIPHOP40 doen ze dat nog eens over. Ik ging ook véél naar The Roots kijken. Maar het meest legendarische optreden was waarschijnlijk dat van The Wu-Tang Clan. Iemand gooide vanop het balkon een fles naar Method Man. Die werd zodanig pissed dat hij op de luidsprekerbox klom en zo op het balkon geraakte. Iedereen was er ook, van Method Man over Ol’ Dirty Bastard tot Ghostface Killah.
Over de hele wereld sta je bekend als dj, producer, curator, organisator én kenner van hiphop en al haar uitwassen. Geen landgenoot doet je dat na.
O, maar ik dank dat niet alleen aan mezelf. Studio Brussel heeft me groot gemaakt, en ook nu werk ik niet op m’n eentje. Ik krijg hulp van verschillende professionals en organisaties, zoals Dour, waar ik jaarlijks artiesten mag scouten voor de LeFtO Stage. Maar ook de mensen van Democrazy in Gent en de AB geven me de ruimte om mijn ding te doen. Daarbij worden veel organisaties waar ik me voor inzet gesubsidieerd. Als je ’t doortrekt, draagt elke belastingbetaler dus zijn steentje bij. In ruil bieden wij muziek aan die elders niet te vinden is. Ik ben een dj en al die andere dingen, maar au fond lever ik gewoon community service aan muziekliefhebbers (lacht).
Hoeveel platen heb je thuis?
LeFtO: Rond de tien, vijftien. (stil) -Duizend, hè!
Hoe rangschik je je collectie?
LeFtO: Gewoon van A tot Z en per genre. Daar ben ik heel praktisch in - heb ik geleerd toen ik bij Music Mania werkte. Ik raad trouwens iedereen aan lp’s te kopen, want die isoleren goed je huis. (lacht)
© 2014 – StampMedia – Peter Vanwijnsberghe
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 19/11/2014
