Het VIER-programma 'Komen Eten' heeft deze week een heerlijke gastvrouw: Kristina Anna Nicole Latet (39). Ze serveert er onder meer het dessert op haar lichaam. Maar onder haar lichaam schuilt een uniek verhaal: Kristina is geboren als Kris. “Al vergeet ik dat zelf altijd.”
'Komen Eten' staat altijd garant voor opvallende gastheren en -vrouwen — herinnert u zich de dame die geen koffiezetapparaat kon bedienen? Deze week belooft het programma ons weer een sensationele aanwinst: Kristina Anna Nicole (39) heette een aantal jaar geleden nog gewoon 'Kris'. Al moet de kijker wachten tot de tweede uitzending deze week voor dat luidop gezegd wordt.
“Pas op mijn 'kookdag' kwam de vraag van de gasten, tussen de soep en de aardappelen, of ik transvrouw ben”, lacht Kristina, die in Bouwel woont. “Of ze dat zelf door hadden, of dat de productie het hen ingefluisterd heeft, weet ik niet.”
Eerst en vooral, Kristina, waarom deelnemen aan 'Komen Eten'?
''Een paar jaar geleden wilden vrienden mij al eens inschrijven, maar aangezien ik het toen niet zag zitten, ben ik er niet verder op ingegaan. Tot één van mijn vrienden, mijn haarstylist (BV-kapper Jochen Vanhoudt van Clientology, red.), mij heeft ingeschreven. Uiteindelijk kreeg ik een telefoontje van VIER en dacht ik: 'Waarom niet?' Het is een leuk programma en ik heb de indruk dat het de laatste jaren steeds meer om entertainment dan om koken draait. Ik ben zeker geen grijze muis en ik hou wel van feestjes. Via dit programma kan ik laten zien dat mensen zoals ik ook gewoon normaal zijn.”
Met 'mensen zoals ik', bedoel je?
“Het feit dat ik niet als Kristina, maar als Kris geboren ben.”
“Via ‘Komen Eten’ kan ik laten zien dat mensen zoals ik ook gewoon normaal zijn.”
Neem ons even mee terug naar die tijd: hoe heb jij je jeugd beleefd?
“Ik ben geboren in 1976, wat een hele andere tijd was dan nu. Toen was transseksualiteit nog taboe - er werd zeker niet openlijk over gesproken. Toen ik 3 of 4 jaar oud was, deed ik al kleren van mijn moeder en de schoenen van mijn zus aan. Ik speelde ook met make-up. Maar mijn ouders hebben dat nooit een probleem gevonden en hebben mij altijd gesteund in hoe ik was en ben.”
“Ik zal nooit vergeten dat mijn vader ooit eens is thuisgekomen met cadeaus voor mij en mijn zus. Zij had mooie poppen gekregen, en ik autootjes en ander jongensspeelgoed. Toen ik dat zag, begon ik te huilen, verontwaardigd omdat ik dezelfde cadeaus als mijn zus wou. Mijn vader heeft alles teruggebracht en speelgoed gehaald dat ik wél wou en dat bij mij paste. Daarna is dat nooit meer gebeurd.”
Hoe was de puberteit voor jou?
“Ik was toen echt in de war. Er waren ook geen organisaties waar ik terecht kon. Het werd vooral gezien als een fase. Toen ik op de middelbare school een richting moest kiezen, wilde ik graag snit en naad doen. Maar tijdens een gesprek maakte de directeur mij duidelijk dat dat niet mogelijk was voor 'jongens'. Dat is in deze tijd natuurlijk ondenkbaar.”
“Na mijn puberteit ging ik veel op stap en werkte ik ook jaren in discotheken waar ik mensen ontmoette die waren zoals ik. Van hen heb ik godzijdank veel informatie gekregen. Op mijn 19de ben ik dan alleen gaan wonen en had ik andere prioriteiten: ik was meer bezig met op mijn eigen benen te leren staan dan met mijn transitie. Maar uiteindelijk, met alle informatie die ik ondertussen gekregen had, ben ik toch beginnen rond te kijken waar ik terecht kon om erover te praten en wat ik kon doen om gelukkiger te zijn met mijzelf en mijn leven.”
“Ik heb mensen leren kennen die al volledig geopereerd waren. Dat maakte het nog gemakkelijker voor mij. Al bij mijn eerste sessie bij de psychiater heeft die mij onmiddellijk doorverwezen naar een psycholoog. Tussen dat moment en mijn operatie zat slechts één jaar en acht maanden, wat een ontzettend snelle transitie is. Er zijn namelijk transgenders die eerst jaren in therapie moeten.”
Was je één van de eerste transvrouwen in België?
“Nee, maar ik denk wel dat ik toen één van de weinige was. Ik merk ook dat er tegenwoordig veel meer aanvragen zijn dan nu - ze kunnen het zelfs bijna niet meer bijhouden. Er zijn wachtlijsten van drie jaar! Ik denk dat het goed is dat er in een vrij korte periode veel ten goede is veranderd.”
Gewoon vrouw
Kristina is ook zonder moeite finaliste van Miss Maxi België 2010 geworden. Tijdens die verkiezing werd duidelijk dat ze als 'Kris' is geboren. Ze heeft dit nooit verborgen gehouden, maar er werd simpelweg nooit naar gevraagd. Begrijpelijk, want aan deze vrouw is niks mannelijks.
Hoe staat volgens jou de huidige maatschappij dan tegenover transseksuelen?
“Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het woord 'transseksueel' ongepast vind, nadat iemand zijn transitie heeft volbracht. Op het moment dat een persoon ook volgens zijn documenten zijn geslacht heeft veranderd, zou ik voor de term 'transvrouw' of 'transman' gaan, want een 'transseksueel' zit er naar mijn mening nog wat tussenin. Maar dit neemt niet weg dat de maatschappij een enorme vooruitgang heeft geboekt. Het kan altijd nog beter, maar ik heb niet te klagen. Tijdens mijn transitie was ik overigens eens te gast in een talkshow van Marlène de Wouters, en toen merkte ik al dat het onderwerp stilaan meer bespreekbaar werd.”
“Ik vind het wel jammer dat er in sommige landen nog 'het derde geslacht' wordt gebruikt, want als je een crossdresser bent, wat ben je dan? Je wordt zo nog steeds in een hokje geduwd. Gelukkig bestaat het dat je je buitenkant kan aanpassen aan hoe je je voelt, maar als je zoals ik een transvrouw bent, ben je gewoon vrouw! Zelfs ik vergeet vaak dat ik een 'transvrouw' ben."
Zelfs ik vergeet vaak dat ik een 'transvrouw' ben
Hoe kan de maatschappij zich nog verder aanpassen?
“Leerkrachten en begeleiders van jongeren zouden een opleiding moeten krijgen, zodat ze mensen zoals ik er kunnen uitpikken. Om met hen te praten, of hen naar een psycholoog door te verwijzen zonder dat ze in een hoekje worden geduwd. Vandaag krijgen tieners soms puberteitsremmers - dan kan de juiste begeleiding iemands leven ontzettend vergemakkelijken. In mijn tijd was dat er niet, dus ik weet hoe belangrijk zoiets is.”
Zie jij jezelf als een voorbeeld?
“Sommigen vinden inderdaad dat ik een voorbeeldfunctie heb en ik vind het zeker fijn dat ik jongeren kan helpen op mijn manier. Al is het soms wel lastig als mensen blijven doorvragen over mijn specifieke situatie, want ik sta er zelf niet meer bij stil. Maar op het moment dat ik een helpende hand kan bieden, doe ik dat graag.”
Je maakt dus graag een verschil?
“Ja, als bekendste transseksueel van België moet dat, toch? Nu zeg ik zélf transseksueel!” (schaterlacht)
Kristina is vanaf vanavond te zien in 'Komen Eten' op VIER , om 20.10u. Dinsdag is het haar beurt om te koken.
© 2015 – StampMedia – Yassine Boughlalah
