“Jordy was aanvankelijk een klein berichtje in het nieuws”, zegt Eline Bergmans. De journaliste bij De Standaard besloot een reconstructie te maken van zijn laatste weken, tot aan dat veel te bittere einde. Ze blijft met vragen zitten.
“Hoe kan het dat in België, een rijk en welvarend land, een jongen van 19 in een tentje sterft?”, zegt Eline. “Ik schrijf vaak over de jeugdzorg, en net door zulke concrete verhalen krijg je er een beter beeld van.”
Denk je dat er veel fout gaat in de jeugdzorg?
“Er zijn zoveel richtlijnen dat ze soms de ondersteuning van kwetsbare jongeren in de weg staan. Enkele begeleiders in de instelling waar Jordy verbleef, zijn om die reden opgestapt. De dood van Jordy maakte ook pijnlijk duidelijk hoe belangrijk begeleiding blijft als jongeren op hun achttiende de deur dicht trekken. Dat gezegd zijnde was het ook niet makkelijk om Jordy te helpen. Uit de reconstructie bleek dat er vanuit verschillende hoeken handen werden uitgestoken. Toch slaagde hij er niet in zijn leven op de rails te krijgen. Ik denk dat hij het best geholpen zou zijn met begeleid wonen, maar dat wekte veel weerzin op bij hemzelf. Hij droomde van een gewoon leven.”
Als je ziet wat hij naar zijn ex-begeleider stuurde, dan is er toch niet goed ingegrepen?
“Dat is zo. Anderzijds ging hij enkele maanden voor hij stierf bijvoorbeeld bij het OCMW in Gent aankloppen. Daar werd hem gezegd dat hij recht had op een leefloon. Omdat hij nooit de offi ciële aanvraag indiende, kwam dat geld niet tot bij hem. Waarschijnlijk was de papiermolen een te groot obstakel. Als hij niet meteen hulp kreeg, trok hij verder. Dat komt blijkbaar vaker voor, terwijl dat soort hulp toch bedoeld is voor de meest kwetsbaren. Dat moet beter.”
Had je een doel met je reconstructie?
“Proberen te begrijpen hoe het mogelijk is dat een 19jarige in een tentje sterft en hoe we dat als maatschappij hadden kunnen voorkomen. Voor mijn artikel belde ik naar het parket om een detail te verifiëren. Ze vroegen mij wat mijn conclusie was, wie er schuld droeg. Maar zo simpel is het niet. Als het zo simpel was, zou er ook een simpele oplossing zijn.”
U interviewde ook de directeur van de instelling.
“Hij benadrukte dat ze alles gedaan hebben, maar dat hun middelen in de eerste plaats gaan naar de jongeren in de instelling. Dat kan wel zo zijn, maar dan moeten er meer middelen worden vrijgemaakt. Jordy kon nog niet op eigen benen staan. Hij verdiende die nazorg. Vanaf de eerste seconde van zijn leven tot de laatste was zijn pad bezaaid met uitdagingen. Als maatschappij moet je zeggen: ja, we gaan voor u zorgen, en daarop gaan we niet besparen.”
Na het verhaal van Jordy werden er veel beloftes gemaakt. Zijn die nageleefd?
“Vandeurzen wil de jeugdhulp uitbreiden om nieuwe Jordy’s te voorkomen, maar het is de vraag of daar voldoende middelen voor zijn. Hij beloofde laagdrempelige ontmoetingshuizen, maar ook daar is geld voor nodig. Ik vind het goed dat jullie hem interviewen.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Weliswaar op 16/09/2017
