Bedrijven en pr-bureaus gaan steeds meer op zoek naar jonge sociale mediagebruikers met een uitgebreid netwerk om hun merken te promoten. In ruil voor spullen of reisjes zetten zij dan foto’s met zichzelf en het product of blogposts over het product online. "Door hen bereiken we een trendgevoelig publiek."
Wie reclamedeals wil sluiten met kledingmerken of frisdrankproducenten moet tegenwoordig niet meer Nicole Kidman of David Beckham heten. Geld krijgen ze er zelden voor, maar gratis reisjes en producten zijn een dankbaar alternatief voor een uitbreidend kransje invloedrijke digital natives.
“Bloggers en veelgebruikers van sociale media zijn de toekomst. Door hen te bereiken, spreken we vaak een trendgevoelig publiek aan dat ook nog eens constructieve feedback kan geven”, vertelt Barbara Soens van het Antwerpse pr-bureau Listenup.
“Een win-win-situatie”, noemt Charlotte Lepas het fenomeen. De 23-jarige studente Kunst- en Cultuurbemiddeling werd begin januari door een pr-bureau gecontacteerd. “Of ik mee op reis naar Amsterdam wou op de kosten van een rugzakkenmerk? Etentjes, uitstapjes, vervoer, alles werd door hen betaald. De enige voorwaarde was dat, als ik foto’s van de reis op Instagram postte, er verplicht enkele hashtags bij moesten staan. Ook foto’s van de cadeaus die ik kreeg, moesten worden vergezeld door de naam van het merk.”
Verdoken reclame
Dat de meerderheid van haar 2.320 Instagramvolgers weet dat de hele trip door de rugzakkenfabrikant gesponsord werd, bevestigt Lepas. “Maar of ze weten of het om reclame gaat, is misschien niet altijd helemaal duidelijk”, voegt ze er wel aan toe.
“Het is eigenlijk verdoken reclame”, zegt Joyce Koeman, professor Communicatiewetenschappen aan de KU Leuven. Zij deed al onderzoek naar reclame en jongeren. “Het is een strategie waarbij de boodschap niet door het bedrijf zelf wordt uitgestuurd, maar via een tussenpersoon loopt. Dat kan natuurlijk een zeker risico vormen. We zien dat jongeren zich doorgaans wel kritisch opstellen tegenover reclame, maar het zou kunnen dat ze zich nog niet echt hebben aangepast aan dit soort van adverteren.”
“Er zijn in principe geen richtlijnen voor dat soort van reclame maken ”, aldus Barbara Soens van het Antwerpse pr-bureau Listenup. “Het komt neer op de professionaliteit van de blogger om al dan niet duidelijk te vermelden dat hun blogpost een soort advertentie is.”
Weinig verplichtingen, geen contract
Met de samenwerking gaan de jongeren in zee met bedrijven, maar echt "verplicht" tot iets voelen zij zich naar eigen zeggen niet. “Het voelt allemaal heel vrijblijvend aan”, getuigt Kato Van Roey (18), die tot voor kort modellenwerk deed en daarnaast ook samenwerkte met een kledingmerk.
“Ik mocht elke maand twee outfits kiezen om mee naar huis te nemen. Dan moest ik wel zo snel mogelijk een tiental foto’s van mezelf in die kleren doorsturen en enkele kiekjes ervan op mijn Instagram plaatsen, maar verder ging het niet. Ik heb me nooit gepusht gevoeld.”
Ook Lepas geeft aan “weinig druk” te ervaren. “De afspraken verliepen via mail. Het ging allemaal heel gemoedelijk. Ik heb zelfs nooit een bindend contract moeten tekenen.”
Soens bevestigt dat grote bedrijven soms aandringen op een contract, meestal bij internationale samenwerkingen. “Maar voor korte deals volstaan enkele schriftelijke afspraken. Als alles goed op mail staat, mag dat toch geen probleem vormen? Onenigheden hebben we hier nog nooit gehad. Flexibiliteit is het sleutelwoord in de communicatiesector”, besluit Soens.
© 2016 – StampMedia – Jef Cauwenberghs
Dit artikel werd eerst gepubliceerd op deredactie.be op 07/04/2016
