“Ik ben een gewone kerel met dromen die ik dagelijks probeer waar te maken. Soms lukt dat en soms niet”, vertelt voormalig danser, auteur en filmmaker Ish Ait Hamou (32). In de theatertournee ‘Aangenaam, ik ben Ish’ brengt Ait Hamou kwetsbare verhalen tot leven. “Naast verhalenverteller ben ik ook een Vlaming met Marokkaanse roots en moslim. Ieders identiteit bestaat uit verschillende puzzelstukjes. Elk puzzelstukje dat ik meedraag , verrijkt mijn kijk op het leven.”
De theatervoorstelling ‘Aangenaam, ik ben Ish’ loopt op zijn einde. Ait Hamou blikt met een tevreden gevoel terug op de afgelopen shows. “De wisselwerking met het publiek vind ik enorm belangrijk, omdat de verhalen evenzeer over mezelf als over anderen gaan”, zegt hij. “Iedereen kan zich wel herkennen in de kern van mijn verhalen. Ik praat bijvoorbeeld over de mooie en moeilijke momenten in mijn jeugd, het aanvaarden van mijn Marokkaanse roots en de uitdagingen in het onderwijs.”
Warm nest
Familie betekent alles voor Ait Hamou. “Ik kom uit een warm nest. Mijn ouders maken deel uit van wie ik nu ben. Waar ik mijn ouders vooral in bewonder, is hun goedheid voor andere mensen. Dat is iets waar ik ook naartoe wil streven. Daarnaast is mijn vader een luisterend oor voor mij. Die eigenschap probeer ik na te bootsen, maar hij is nog steeds een betere luisteraar dan ik”, lacht hij.
“In mijn jeugd had ik het moeilijker om met mijn Marokkaanse roots om te gaan. Afgerekend worden op je afkomst, geloofsovertuiging of gender is pijnlijk. Vandaag omarm ik mijn identiteit. Daardoor sta ik ook sneller stil bij de kleine dingen, zoals de invloed van je naam op het leven. Mijn volledige naam is Ismail Ait Hamou. De naam Ish heb ik meegekregen uit de Verenigde Staten. Een kerel kon mijn naam niet uitspreken en Ish was geboren. Wat als ik vandaag mijn volledige naam wel gebruik? Welke impact zou dat dan hebben?”
Ait Hamou betreurt het dat mensen steeds voorzichtiger nadenken over de naam van hun kindje. “Als vader heb ik heel lang nagedacht over de naam van mijn zoon. Ik wil mijn kind alle kansen geven en ervoor zorgen dat hij kan worden wie hij wil zijn. Via de pers en politiek vang ik veel op over mystery calls tegen arbeidsdiscriminatie, waardoor dat de zoektocht naar een naam bemoeilijkt. Je bent bang om verkeerde keuzes te maken en je hoopt dat je kind niet wordt veroordeeld op basis van zijn/haar naam. Die naamkeuze geeft me meteen een bezwaard gevoel, wat eigenlijk onnodig is.”
Geven en nemen
“Vergeet even alles wat je geleerd hebt en luister naar mijn verhaal. Dat is dé uitdaging van de voorstelling”, stelt Ait Hamou. “Om dat te kunnen vragen moet je heel wat terug kunnen geven. Op het podium laat ik mijn kwetsbare kant zien. Ik ben eerlijk over mijn gebreken, twijfels en onwetendheid. Bovendien wil ik mensen bewuster maken van vooroordelen. Iedereen koestert weleens vooroordelen over iemand anders. Jezelf daarop betrappen, is ontzettend leerrijk en inspirerend.”
In de zoektocht naar zichzelf distantieert Ait Hamou zich van het ik-verhaal. “Er is altijd wel iemand die meewerkt aan jouw verhaal. Gaandeweg heb ik veel geleerd van mijn leerkrachten, vrienden, ouders en betekenisvolle anderen. Luidop dromen over mijn toekomst brengt me dichter bij gelijkgestemden. Enerzijds stel ik me kwetsbaar op, omdat ik het risico loop om te falen, maar anderzijds creëer je een gemeenschappelijke eindbestemming met mensen die je dromen ondersteunen.”
“Ik heb nooit gedacht dat ik auteur zou worden. Het klinkt misschien heel cliché, maar ik geloof dat je kan worden wie je echt wil zijn.” Van kindsbeen is Ait Hamou een dromer. “Vroeger wou ik gamedesigner worden, dansen bij Michael Jackson en basketballen. Mijn dromen veranderden, maar ik hield wel vast aan de gedachte dat ik iets zou doen wat ik heel graag deed. Dat is me uiteindelijk gelukt”, aldus Ait Hamou.
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad op 27/08/2019
