Wie deze maand langs poëziecentrum ‘Het Toreken’ in Gent loopt, zal op de ramen een aantal inspirerende dichtregels kunnen lezen. Voor de Warmste Week wil Het Poëziecentrum wat licht en leven brengen in de nu stille Leiestad. Het liet verschillende dichters een vers neerschrijven op een aan het raam gekleefde vlam.
‘’Het idee was om een actie te doen met dichters. Ik zag dat de stad leeg en stil was, en het leek me interessant om hen iets op het raam van het Poëziecentrum te laten schrijven,’’ vertelt Carl De Strycker, directeur van het Poëziecentrum. ‘’Praktisch was dat vrij ingewikkeld, omdat de dichters dan van binnenuit in spiegelschrift zouden moeten schrijven. Het was pas toen ik de vlammetjes van de Warmste Week op de ramen zag hangen, dat ik het idee kreeg om de dichters daarop te laten schrijven. Het doel van de actie is om mensen weer wat hoop te geven, en om de dichters de aandacht te geven die ze verdienen.’’
"Ik krijg dagelijks nog veel positieve reacties van dichters die willen meewerken."
Carl De Strycker, directeur Poëziecentrum
Veel dichters
‘’Aangezien wij het Poëziecentrum zijn, kennen we veel dichters. We zijn begonnen met al onze Gentse poëten te contacteren. Later kwamen daar ook niet-Gentenaars bij die hun vlammetje opstuurden. Ik krijg dagelijks nog veel positieve reacties van dichters die willen meewerken, zo komen er elke dag meer vlammetjes bij.’’
Één van de dichters die meedoet aan de actie is Mattijs Deraedt. ‘’Carl heeft mij per mail gecontacteerd met de vraag of ik een dichtregel wou neerschrijven op een vlam van de Warmste Week’,’ zegt hij. ‘‘Natuurlijke wilde ik meewerken aan zo’n mooi initiatief. Het was wel niet makkelijk om een dichtregel te kiezen die toepasselijk was, aangezien mijn vorige dichtbundel een vrij donkere thematiek had. Ik heb uiteindelijk voor een iets recentere dichtregel gekozen,. Deze komt uit een gedicht dat ik heb opgedragen aan Zweedse dichter Tomas Tranströmer:
Ik denk aan je ramen van licht
en hoe het bos ze opengooit.
Coronaproof
‘‘De actie is coronaproof aangezien we de mensen niet binnen vragen om de poëzie te lezen, maar we de poëzie naar buiten brengen,” zegt De Strycker. “We laten de dichters de vlammetjes met de hand beschrijven, en ze kunnen die dan naar ons opsturen. Vervolgens kleven wij ze op ons raam.’’
