Het Gent Jazz Festival eindigde op 18 juli in stijl met een reeks schitterende optredens. Soil & 'PIMP' Sessions, Joe Bonamassa en exclusief Trixie Whitley ‘Special Project’ hielden het publiek van begin tot einde in de ban. De sfeer zat er goed in, ondanks enkele bange momenten.
Wie de laatste dag van het Gent Jazz Festival zou headlinen was even onzeker. Oorspronkelijk zou Trixie Whitley immers het podium bestijgen met Daniel Lanois’ Black Dub. Nadat een motorongeval Lanois zelf buiten spel zette, besloot de half-Gentse dochter van blueslegende Chris Whitley om haar thuisstad uit de brand te helpen. Exclusief voor Gent Jazz bokste ze een speciaal project in elkaar. Ze bleek een prima vervangingsact.
ADHD-jazz
De namen die het Gent Jazz Festival uitgeleide deden zijn misschien niet de grootste, bij het publiek was daarvan niets te merken. Het begon al goed met de explosieve act van Soil & ‘PIMP’ Sessions. De knettergekke Japanners brachten hun unieke en hyperkinetische kijk op jazz die ze zelf Death Jazz noemen. Hun optreden had een allure en energie die je eerder van de beste rockconcerts verwacht. Met een niet aflatend tempo en onder andere een cover van ‘Papa’s got a brand new bag’ van Pigbag lieten ze de tent beuken.
Zingende gitaren
Daarna mocht Joe Bonamassa laten zien waarom hij zij aan zij met muzikale goden als Eric Clapton kan staan. De 33-jarige gitaarvirtuoos liet een mix van blues-rock, hard rock en imposant gitaargeweld los op het volk. Bonamassa nam iedereen mee op een rit door een pompende set, waarin invloeden van ondermeer Rory Gallagher, Jeff Beck en B.B. King te horen waren. Het publiek zag dat het goed was. Er gingen dan ook meermaals duivelshoorns in de lucht.
Plankenkoorts
De laatste aria was voor Trixie Whitley en haar ‘Special Project’. Whitley mag dan wel in de studio opgegroeid zijn, toch liep ze wat zenuwachtig het podium op. De zaken liepen echter vlot los en het publiek was al snel aan haar soulvolle stem gekluisterd. Een stevige proeve van haar talent, want ze bracht voornamelijk nieuw en onbekend werk. Met een dynamische show die afwisselde tussen intieme momenten op piano en meer rechtoe-rechtaan rock ’n roll gaf Whitley Gent Jazz een zinderende afsluiter.
© 2010 – StampMedia – Nils Deputter
