Expo Fellini: de inspiratie van de Italiaanse grootmeester

Na eerdere geslaagde tentoonstellingen rond filmiconen als Kubrick, Bergman, Tati en Scorsese pakt Film Fest Gent dit jaar uit met een expo rond de Italiaanse grootmeester Federico Fellini. Het grote publiek kent de neorealistische cineast vooral van zijn provocerende, surreële en poëtische beelden. Toch blijkt de geboren Riminees meer dan eens zijn inspiratie uit de realiteit te halen.

In de marge van het Film Fest Gent is er dit jaar een tentoonstelling rond de Italiaanse regisseur Federico Fellini. De naam Fellini (1920 – 1993) staat in het collectieve geheugen gegrift dankzij La Dolce Vita (1960). In de film volgt de kijker het reilen en zeilen van societyreporter Marcello Rubini (vertolkt door Mastroianni) in de jaren na de Tweede Wereldoorlog.

Ondanks zijn aanvankelijk torenhoge literaire ambities, komt Rubini algauw terecht in een oppervlakkige en decadente upper class waar hij diva Sylvia (Anita Ekberg) ontmoet.  Cinefiel of niet: iedereen kan zich moeiteloos de (Trevi)fonteinscène uit La Dolce Vita voor de geest halen waarin Mastroianni’s en Ekbergs lippen elkaar net niet beroeren.

Werkelijkheid als inspiratie

Expo Fellini wil de bezoeker meenemen op een reis langs de inspiratiebronnen van de Italiaanse filmmaker. Dat die doorgaans grotesk, surreëel of poëtisch van inslag zijn, is algemeen bekend. Voor zijn schilderachtige locaties, bombastische decors en extravagante kostuums gaven filmcritici de grootmeester dan ook een plaats in het woordenboek met de term Felliniaans.

Toch schiep Fellini niet alles uit een droomwereld. Expo Fellini laat net zien dat Fellini vaak inspiratie putte uit de realiteit. Zo zou de legendarische fonteinscène uit La Dolce Vita gebaseerd zijn op een fotoreportage in het tijdschrift ‘Il Tempo’ waarop te zien is hoe starlet Anita Ekberg in de Trevifontein baadt. En een opdringerige journalistenmeute schuimde in de jaren ’50 de Eeuwige Stad ook werkelijk de straten af, maar het was Fellini die ze een naam gaf: paparazzi, naar de gewetenloze nieuwsjager Paparazzo in La Dolce Vita.

Thematisch parcours

Naast Fellini’s inspiratiebronnen is de tentoonstelling  verder opgebouwd rond drie thema’s: de auteur aan het werk, zijn obsessie voor vrouwelijk schoon en een biografisch gedeelte. Elk thema wordt uitvoerig belicht via setfoto’s, filmfragmenten, affiches, reclamefoto’s en onuitgegeven materiaal.

Vooral het biografische gedeelte belicht een ander facet van ’de grootmeester zijn talent. Lang voor Italiës beroemdste regisseur zich volledig wijdde aan de zevende kunst, zat hij in Romeinse etablissementen voortdurend personen, decors, landschappen etcetera te schetsen.  Dat de man daar niet onbedreven in was, bewezen baantjes als karikaturist en cartoonist bij tijdschriften als Travaso en Marc’Aurelio.

Dromenboek

Niet enkel was Fellini geboeid door de wereld rondom zich, ook de innerlijke wereld boeide hem mateloos. Onder invloed van het gedachtegoed van Carl Gustav Jung begon hij zijn obsessies, waaronder de katholieke kerk en vrouwen, op te tekenen. Dat resulteerde in zijn Libro dei Sogni (‘Dromenboek’) dat je tijdens de expo kan inkijken. Het boek vertelt zo mogelijk nog meer over de regisseur dan zijn magnum opus La Dolce Vita.

© 2014 – StampMedia – Niels D’Haene

Dit artikel werd gepubliceerd door Gentblogt.be op 06/11/2014