Equal Idiots: "Nog steeds twee knullen uit de Kempen"

Op de leeftijd van veertien jaar begon het voor Thibault en Pieter bij het voetbal in Hoogstraten. Ze waren niet meteen de beste maatjes, maar nadat ze samen op kamp gingen, waren ze plots onafscheidelijk. Vanaf dan hingen ze elke vakantiedag samen rond in Hoogstraten. Cola Cherry drinken bij de nachtwinkel en op vrijdag na de training frietjes eten. Het werd een leuke traditie.

Dezelfde onderbroeken

“Ik ging in 2009 voor de eerste keer naar Rock Werchter en vanaf dan wilde ik écht iets met muziek doen. Ik luisterde al graag naar muziek en deed mee aan playbackshows op school en bij de jeugdbeweging, maar vanaf dat moment wilde ik echt iets doen”, klinkt het bij Christiaensen.

Bruurs was toen net begonnen met drumlessen, dus voor Christiaensen was het logisch dat hij gitaar leerde. Met dezelfde muzieksmaak als vertrekpunt begonnen ze na een tijd samen te jammen. Een band oprichten met twee leek haalbaar want dat hadden ze al gezien bij groepen als The White Stripes, The Black Keys en Black Box Revelation.

“In het begin was het echt wel heel brak met een akoestische gitaar en een elektrisch drumstel dat rampzalig was. Doorheen de jaren word je dan wel beter en beter. En kijk nu! We kunnen dan wel geen noten lezen of alles spelen wat je opnoemt, maar zolang het plezant en hard is, vinden we het leuk. We houden het gewoon simpel, plezier maken is het belangrijkste”, zegt Christiaensen.

Bij het eerste optreden moest het duo uiteraard een naam hebben. Ze zochten naar iets toepasselijk, maar tegelijk ook iets cool. Uiteindelijk kwam de naam Equal Idiots naar boven omdat ze het hadden over wat voor gelijkaardige snullen ze soms zijn. Per ongeluk dezelfde jas, dezelfde schoenen en dezelfde onderbroeken in de H&M kopen. Het gebeurt wel vaker  bij de ‘gelijke idioten’, die regelmatig ook dezelfde dingen op hetzelfde moment zeggen.

Meer diepgang

Christiaensen: “In 2012, toen we eigenlijk nog maar net bezig waren en net genoeg geld hadden gespaard voor een elektrische gitaar en een fatsoenlijk drumstel, stonden we voor de eerste keer samen op het podium. Ik verzeker je, we waren nog altijd slecht, maar een kerel die we kenden raadde ons aan bij het jeugdhuis enkele dorpen verder. Dat was toen ergens in februari met onze helden van The Crackups. Het was nog altijd niet echt wat het moest zijn, maar het was megatof.”

Bruurs en Christiaensen maken hun nummers helemaal zelf. Hun vast recept is dat het vooral stevig en hard mag zijn. Ze doen gewoon wat ze leuk vinden en dat is de voorbije twee jaar in de smaak gevallen bij een vrij groot publiek. Ze staan er bij stil dat er variatie in hun nummers moet zitten en dat hebben ze ook uitgeprobeerd op hun plaat. Een rustig nummer met orgel en klokkenspel en een akoestisch lo-fi nummer doorbreken hun heavy patroon.

De inspiratie voor de hits komt uit alles. “Muziek is gewoon ik die iets tokkel op een gitaar en dat meeneem naar de repetitie. Daar maken we er dan samen iets van,” zegt Christiaensen. Vroeger kwamen de teksten vooral voort uit feesten en verliefd zijn. Tegenwoordig zijn ze wat meer diepgaand. Bijvoorbeeld de single ‘Put My Head In The Ground’ is geïnspireerd op films zoals Silence of the Lambs, The Shining en American Psycho. Money Man Midas en Styx zijn dan weer gebaseerd op de Griekse mythologie. “We zingen over vanalles en niks. Ik wil vooral niet te filosofisch doen over teksten.’

Hotshots, big guys of just Equal Idiots?

De wereld van de twee jongens veranderde helemaal toen ze zich eind 2015 voor verschillende wedstrijden inschreven. Ze haalden de publieksprijs binnen bij ‘De Zes’ van Muziekcentrum Trix in Antwerpen en werden geselecteerd voor ‘De Nieuwe Lichting’ van Studio Brussel en ’Humo’s Rock Rally’. Alsof dat nog niet genoeg was, raakten ze in beide wedstrijden in de finale en wonnen ze zelfs de Nieuwe Lichting.



Bruurs: “Als je zo’n wedstrijd wint, kom je natuurlijk ook op de radio, en dat zorgt voor heel wat aandacht. Meer publiciteit betekende meer optredens. En dat was exact wat we graag wilden. Dat jaar hebben we bijna alles aangenomen en zo’n 70 optredens gespeeld. Onze single Salmon Pink kwam ineens op één in De Afrekening. Ja hallo, wat was dat allemaal?! Nadien hebben we hard gewerkt aan een plaat en de eerste single daarvan, Put My Head In The Ground, stond maar liefst vijf weken op nummer één in De Afrekening.”



Afgelopen zomer speelden ze op een aantal grote festivals zoals Suikerrock, Lokerse Feesten, Rock Herk… “Als je zulke dingen kan doen, verwerf je wel enig aanzien denk ik”, vertelt Christiaensen. “We rekenen onszelf toch niet echt tot de ‘big guys’ hoor, we zijn nog steeds twee knullen uit de Kempen.”

Het succes is soms moeilijk te combineren met school. Zeker toen Thibault Christiaensen ineens in ‘De Slimste Mens ter Wereld’ zat, werd het hectisch. De twee rekenen er niet op dat muziek hun beroep wordt, dus werken ze hard voor school. Als ze tijdens het weekend vrij willen hebben voor Equal Idiots, moeten ze tijdens weekdagen studeren. Examens krijgen altijd voorrang op optredens, en dat kan betekenen dat ze optredens aan zich voorbij moeten laten gaan. “Het is een uit de hand gelopen hobby en dat zal het waarschijnlijk ook wel blijven. Maar uiteraard is dit iets waar we altijd van gedroomd hebben en elke kans die we krijgen, grijpen we met beide handen vast.”                                                                                                          

De (vriendschaps)band gaat nooit stuk

De toekomst voor Equal Idiots ziet er rooskleurig uit. Er staan al enkele shows gepland in Nederland. Dat is een nieuwe uitdaging omdat ze daar nog vrij onbekend zijn. Binnenkort zijn ze ook te horen op de Snowcase van Studio Brussel. Ze hopen op enkele grote festivals in de zomer van 2018 waarna het tijd is om nieuwe nummers te maken en eventueel een tweede plaat de wereld in te sturen.

Christiaensen en Bruurs zien elkaar soms meer dan hun eigen familie. De vraag of dat soms frustraties met zich meebrengt, is dus zeker terecht. Maar buiten kleine discussies over de muziek of na een mindere show, zijn de twee nog steeds even hecht (of misschien zelfs hechter) dan in het begin. “We zijn beste vrienden en daar draait Equal Idiots tenslotte ook om: de vriendschap.”