Vanavond brengen Joe Lovano en Chris Potter op Jazz Middelheim een eerbetoon aan A Love Supreme. Het is, naast Kind of Blue van Miles Davis, de meest bekende jazzplaat in de geschiedenis. John Coltrane’s album dateert van 1965. Maar wat maakt dat album nu net legendarisch?
Elke dag opent Jazz Middelheim met een leerrijk debat waar muziekliefhebbers heel wat kunnen bijleren. Vandaag sprak jazzjournalist Ashley Kahn er met saxofonisten Joe Lovano en Chris Potter over Coltranes A Love Supreme. Dat album werd dit jaar 50 jaar oud en dat wordt gevierd op Jazz Middelheim.
Het gesprek tussen de twee headliners en Ashley Kahn verliep voor een leek best verwarrend, net zoals Coltrane’s muziek. Kahn, tevens auteur van het boek A Love Supreme: John Coltrane’s Signature Album stond ons daarom na afloop met veel plezier te woord om enkele dingen te verduidelijken.
Eerste jazzalbum
“Voor velen was A Love Supreme hun eerste jazzalbum”, steekt Kahn van wal. “Jonge mensen experimenteerden in de late jaren ’60 met allerlei dingen. Ze kochten plots een jazzalbum, terwijl jazz normaal voorbestemd was voor een ouder publiek en jongeren enkel popmuziek luisterden.”
Toch is de muziek van Coltrane helemaal geen makkelijke, begrijpbare, toegankelijke muziek. “Het is een hele uitdaging om te begrijpen wat er nu precies gebeurt in zijn muziek. Maar je moet Coltrane wel een kans geven, net zoals je naar Mozart, Bach en Beethoven moet luisteren om klassieke muziek te begrijpen.”
De grote namen als opstapje dus. “Zoals je Hitchcock en de Franse Nouvelle Vague moet kennen als je film studeert, moet je B.B. King, Miles Davis, Billy Holiday én John Coltrane kennen als de founding fathers van de moderne jazzmuziek”, stelt Kahn.
“Meer dan muziek”
A Love Supreme is volgens Kahn zoveel meer dan enkel de muziek. “Het is de expressie van Coltrane op een spiritueel, persoonlijk en muzikaal niveau. Om de muziek te begrijpen, moet je al die niveaus samenbrengen. Net zoals John Lennon zijn levensfilosofie in Imagine stak, verwerken ook jazzmuzikanten hun eigen identiteit en persoonlijke filosofie in hun muziek.”
Maar die filosofie ontdekken is niet zo gemakkelijk als het lijkt. “Je kan de muziek niet zomaar beluisteren en begrijpen, je moet er klaar voor zijn. Het is als het ware een rijpingsproces.”
Drie dollar
Ashley Kahn ontdekte het album in zijn vertrouwde muziekwinkel, waar een verkoper het hem in de hand duwde: “Hij zei me: je moet dit hebben - hij stak het gelijk in mijn tas. Ik betaalde er drie dollar voor, de normale kostprijs voor een album in die tijd.”
Thuis luisterde Kahn er eenmaal naar. “Daarna heb ik hem weggelegd. Niet weggegooid hé! Want twee jaar later, nadat ik afgestudeerd was aan de universiteit, luisterde ik er opnieuw naar. Toen raakte iets me. Ik kreeg het idee dat er een boodschap achterzat”, vertelt hij nog steeds vol verwondering.
“Eigenlijk is het zoals bij alles in het leven dat je probeert te begrijpen: je houdt van het uiteindelijke resultaat”, besluit Kahn. De bezoekers van Jazz Middelheim krijgen vanavond om half tien de kans om het te begrijpen. Dan spelen Joe Lovano en Chris Potter ‘Sax Supreme’ op de Main Stage, met Jonathan Blake, Cecil McBee en Lawrence Fields in hun zog.
© 2015 - StampMedia – tekst: Iris De Bondt, foto: Milou Verstappen
Dit artikel werd gepubliceerd door Apen.be op 14/08/2015
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 14/08/2015
