De Belg blijft maar grappen maken over het syndroom van Asperger en de voorbije Wereld Autisme Dag interesseerde hem geen zier. Het is meer dan duidelijk: autisme is geen ‘sexy’ onderwerp in het hoofd van onze landgenoot.
In ons kleine landje zijn er ruim 60.000 mensen met een autismespectrumstoornis. Elk jaar komen daar nog 600 mensen bij.
Kinderen en jongeren worden vaak al op vroegere leeftijd geconfronteerd met hun stoornis. Toch wordt er amper gecommuniceerd over wat autisme nu precies is en hoe ermee moet worden omgegaan. Berichtgeving over autisme is vaak te wetenschappelijk verwoord en allerlei onderzoekers pronken met baanbrekende onderzoeken, maar vergeten het psychologische aspect van de zaak.
De Druglijn, Sensoa en jongerenmagazine Joepie staan paraat voor elke tiener die even in de knoop ligt met zichzelf. Enkel de autist, die valt uit de boot. Die moet het zelf maar uitzoeken. Heeft hij een normaal IQ of is hij hoogbegaafd, dan heeft hij pech. De kans dat hij op begrip kan rekenen, is bijzonder klein. En het is net dat onbegrip dat ernstige gevolgen kan hebben voor het zelfbeeld van het kind.
Gerichtere communicatie rond de stoornis zou veel problemen oplossen, zowel voor de autist zelf als voor zijn omgeving. Er moet meer informatie beschikbaar zijn en de overheid moet betere begeleiding voorzien voor kinderen en jongeren met autisme. Leerkrachten in het middelbaar onderwijs moeten het onderwerp actief durven aanhalen in hun lessen en er moeten projectgroepen ontstaan. Enkel op die manier kan de strijd worden aangegaan met het onbegrip.
Is het gemakzucht of pure onwetendheid? Is het spot of minachting? Erg begripvol is de Belg nog steeds niet tegenover autisme. Ik weet niet wat er me meer dwars zit: dat onbegrip of die voortdurende stereotypering. Het valt me steeds vaker op: autisme lijkt een containerbegrip te zijn geworden, een prachtige grabbelton van menselijke onvolmaaktheden die aan autisme worden toegeschreven. Ik heb er een grondige hekel aan als mensen te pas en te onpas met woorden in het rond smijten waarvan ze de betekenis niet kennen. Een onhandelbaar kind? ‘Het zal wel een autist zijn.’ Problemen op school? ‘Heb je je kind al eens laten testen op autisme?’ Weet alsjeblieft waarover je spreekt en onderbouw je mening met argumenten.
Ik neem het vooral mijn leeftijdsgenoten erg kwalijk. Ze zouden beter moeten weten. Zij zijn de toekomst. Waar is hun kritische blik op de wereld? Hebben zij er eigenlijk al bij stilgestaan wat autisme precies inhoudt? Ik vermoed van niet. De Belgische jongere was op Wereld Autisme Dag immers met andere zaken bezig: het bezoek van tieneridool Justin Bieber aan Antwerpen en natuurlijk de verkoop van de Tomorrowlandtickets een week nadien. Heeft berichtgeving rond autisme niet net iets meer nieuwswaarde en maatschappelijke relevantie dan een bezoek van een Amerikaanse tiener met grootheidswaanzin of een dancefestival? Die oppervlakkigheid stoort me enorm. Wat zijn we toch egoïstisch.
© 2013 - StampMedia - Valerie Schreurs
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 18/05/2013
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Pienternet.be op 18/05/2013
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 18/05/2013
