Giovanni Kemper kan je onmogelijk in één zin omschrijven. Het brede publiek kent hem ongetwijfeld als Wilko uit de Ketnetserie Nachtwacht. Zijn talenten beperken zich echter niet alleen tot acteren. Kemper beschikt overigens over een knappe stem en fraaie dansmoves. Recent lanceerde hij zijn eerste Engelstalige solohit ‘Locked in All The Way’ op Radio 2. Wij spreken hem over zijn veelzijdige karakter.
Was je vanaf het begin van plan om dansen te combineren met zingen?
“Het was inderdaad de combinatie zang en dans die mij van kindsbeen af aansprak. Ik wilde niet alleen de focus leggen op één ding. Zo ben ik begonnen als vijfjarige in een musical. Toen ontstond stilaan die interesse voor dans, maar tegelijkertijd kon ik het muzikale aspect ook wel appreciëren. Bij een musical kan muziek uiteraard niet ontbreken. Daarom was mijn dansopleiding dus de perfecte studiekeuze. Op die school zaten zowel zang als dans in je lessenrooster.”
In 2015 startte je als dansleraar urban bij dansstudio Ijvi Hagelstein. Hoe zou jij je doceerstijl durven omschrijven?
“Vrij los, maar het moet tegelijkertijd wel strak zijn. Iedereen start in principe op gelijk niveau. Ik wil na een aantal weken zeker vorderingen zien. Als ik steeds hetzelfde moet uitleggen, dan vraag ik me eigenlijk af waar we mee bezig zijn. Vroeger lag de nadruk altijd op perfectie. In mijn opleiding moest elke beweging perfect zijn. Je been moest gestrekt zijn, je arm moest gestrekt zijn. In mijn les probeer ik dat perfectionisme achterwege te laten.”
“In mijn opleiding moest elke beweging perfect zijn. Je been moest gestrekt zijn, je arm moest gestrekt zijn”
Je toont jouw dansmoves niet alleen in de studio, maar ook in je eigen videoclips. Ga je dat blijven doen voor toekomstige nummers?
“Ja absoluut, ik vind het heel belangrijk dat mensen op mijn muziek dansen. Dat is zelfs het eerste wat in me opkomt, wanneer ik de studio überhaupt induik. Mensen zouden bij de eerste noot meteen de drang moeten voelen om te willen dansen. Die urge probeer ik juist in mijn muziek te steken. Dat zorgt voor vrolijke songs met een goede beat.”
Je brengt de laatste tijd veel nieuwe muziek uit. Wil dat zeggen dat je jouw dansactiviteiten even on hold hebt gezet?
“Dans is iets meer op de achtergrond geschoven. Er is in de entertainmentwereld gewoon vrij weinig ruimte voor dans. Je hebt natuurlijk wel dansprojecten via musicals en lessen. Op professioneel vlak daarentegen zijn er vrij weinig opportuniteiten om te groeien.
Je kan bijvoorbeeld wel achtergronddanser worden, maar ik voelde dat zoiets niet mijn plek was. Die uitdaging heb ik dan uiteindelijk aan de kant geschoven.”
Wat heeft jou geïnspireerd om na een lange tijd terug te beginnen schrijven?
“Ik heb lang niets meer uitgebracht, omdat Nederlandstalige muziek niet volledig bij me paste. Ik schreef de teksten zelf met volle overtuiging, maar op het podium bleef er toch iets wringen. Als het niet goed voelt, waarom zou ik dan blijven doorduwen?
Ik was toen geld aan het investeren in iets waar ik zelf, kort gezegd, niet in geloofde. Ik ben namelijk een independent artist. Alles wat je van mij ziet, bekostig ik zelf. Uiteindelijk besloot ik om definitief te stoppen met Nederlandstalige nummers. Daarna richtte ik me volledig op het Engels. De eerste schrijfsessie werd zelfs meteen mijn volgende song, ‘Locked in All the Way’.”
Je omschreef zes jaar geleden jouw muziekstijl als een mix van Bruno Mars, Justin Timberlake en Michael Jackson. Klopt die vergelijking nog steeds voor je huidige repertoire?
“Ja, nog meer, durf ik zelfs zeggen. Een Engels repertoire vergroot automatisch mijn palet om muziek te maken. Het mag gewoon niet te kitscherig of te simpel klinken. Zo klinkt ‘ik hou van jou’ veel krachtiger in het Engels.”
Heb je een specifiek doelpubliek voor ogen met je songs?
“Dat blijft moeilijk, want ik zit nog steeds bij Nachtwacht. De kinderen luisteren dus ook nog naar mijn liedjes. De reeks bestaat al tien jaar, dus sommigen zijn nu ondertussen al jongvolwassenen. Ook een dertig plus-publiek dook plotseling op. Het blijft echt lastig om mijn doelpubliek netjes af te bakenen.”
Hoe blik jij terug op jouw passage in The Masked Singer?
“Dat was het meest bizarre avontuur dat ik heb mogen beleven. Je staat daar op een gigantisch podium en je ziet quasi niks. Dan kom je backstage, maar daar zijn ook enkel een handvol mensen. Je wordt daarna in een auto met geblindeerde ramen weggevoerd naar een parkeerplaats. Alles is zo eenzaam en alleen, terwijl het toch zoiets groots is.”
Hoe moeilijk was het om je ademhaling de hele tijd onder controle te houden?
“Het was alsof ik aan het zingen was in een sauna. Je bent je eerst en vooral aan het concentreren om niet te panikeren. Bovendien moet je dan ook nog eens presteren. Sommige nummers zijn al uitdagend genoeg zonder een pak. Zo’n kostuum is overigens niet luchtdoorlatend. Bij mij zaten er weliswaar ventilatoren in, maar die moesten uit vanwege het geluid. Tijdens de showopname waren die dus onbruikbaar.”
Niet The Masked Singer, maar wel de Nachtwacht bracht je tot bij het brede publiek. Wat betekent dat voor jou om echt deel uit te maken van jeugdherinneringen?
“Ik besef dat eerlijk gezegd nog niet zo hard, omdat ik er nog steeds in zit. Ik heb niet het gevoel dat we al tien jaar bezig zijn. We hebben ondertussen al vijf seizoenen gedraaid en drie films. Als kers op de taart hebben we ook nog twee theatertours afgerond. Dat is een trein die eigenlijk nog altijd aan het gaan is.”
Is er ooit een moment geweest waarop je wilde stoppen als Wilko?
“Ik geniet nog te hard van mijn rol als Wilko om te stoppen”
“Mijn prioriteiten liggen ook nog steeds bij acteren en nieuwe dingen leren. Ik geniet nog te hard van mijn rol als Wilko om te stoppen. Als daar nog vijf of zes jaren aan vasthangen, dan is dat maar zo. Zolang de kinderen ervan kunnen genieten, ben ik tevreden.”
Hoe is de sfeer tussen jou en de Nachtwacht-collega's buiten de set?
“We hebben een zeer goede band met elkaar. De huidige Keelin let zelfs op mijn katjes, als ik op vakantie ben. Ook Vlad ken ik al zeker tien jaar. Ik kan oprecht geen discussie of ruzie met hem herinneren.”
Heb je nog andere acteerprojecten op het oog?
“Ik zou nog heel graag willen acteren in een serie zoals Knokke Off, bijvoorbeeld. Het is wel niet makkelijk om in de cast te geraken. Ze eisen de juiste types om de rollen te vertolken. Het heeft niet altijd te maken met je ervaring, talent of wie je ook bent.”
“Het artiestenleven blijft een snoeiharde wereld”
Op welke manier kan jouw vriendin Amber haar steentje bijdragen aan je carrière?
“Ze speelt niet zomaar een rol. Zij is eigenlijk de bruggenbouwer en de grote verzoener voor mij. Het artiestenleven blijft een snoeiharde wereld. Amber is mijn manager, ze beheert mijn sociale media onder andere. Eigenlijk alles wat je je maar kan bedenken. Uiteraard levert ze ook emotionele steun.
Zij is daarnaast zelf producer bij Studio 100. Dus zij kent de andere kant van de camera. Dat is echt een grote meerwaarde voor een artiest. Als ik in de studio duik, kan ik wel een liedje creëren, maar Amber weet hoe ze dat lied moet verkopen aan een publiek.”
Dit artikel werd gepubliceerd door NXTPOP op 1/08/2025.
