Het coronavirus heeft de hele wereld in zijn greep. Van China tot Canada. Van Europa tot Pakistan. Reporter Hadjira Hussain Khan vertelt hoe zij deze tijden beleeft. En wat viel haar op? Haar dubbele culturele achtergrond komt haar nog van pas. Hier legt ze uit waarom.
Een van mijn Pakistaanse nichtjes die in Canada woont, stuurde me afgelopen vrijdag een berichtje. Ze was bezorgd over de verspreiding van het coronavirus en vroeg me hoe het met me ging. We wisselden wat informatie uit over de situatie in België en Canada.
Vrijdag kregen we hier in België te horen dat de overheid strengere maatregelen zal nemen opdat het coronavirus zich niet meer zo snel zal verspreiden. We moeten zoveel mogelijk binnen blijven, onze handen goed wassen en ontsmetten. Sinds vorige donderdag zijn zelfs de scholen gesloten.
Vechten voor toiletpapier
Sommige mensen werden zo bang door de berichtgeving, dat ze snel naar de supermarkt holden om inkopen te doen, waardoor er lange rijen ontstonden aan de kassa’s. Er waren zelfs mensen die hamsterden, en van bepaalde producten een grote hoeveelheid kochten. Grote hoeveelheden pasta, rijst en melk werden vlotjes in de kar geladen. Maar ook toiletpapier was een van de favoriete items. Op sociale media kreeg ik berichten van vrienden die foto’s hadden gemaakt van lege rekken in de supermarkt. Mijn oma vertelde dat er in haar dorp zelfs een vechtpartij was geweest tussen twee vrouwen, die allebei de laatste fles melk wilden kopen. Ik las zelfs artikels waarin psychologen verklaarden waarom mensen in tijden van crisis de drang hebben om toiletpapier te kopen.
Mijn nichtje vond het allemaal wel grappig. Ik vertelde haar dat we nog slechts één rolletje toiletpapier in huis hadden, en dat ik eigenlijk naar de winkel moest.
“Zal ik nog wel toiletpapier vinden?” vroeg ik haar bezorgd. “Wat moet ik doen als ons rolletje op is?”
“Dat is toch geen probleem,” antwoordde ze met een knipoog-emoji. “Als er geen toiletpapier meer is in de winkels, kun je toch gewoon je billen wassen met water, zoals we in Pakistan deden? Dan word je eindelijk eens een echte moslim!”
Ik stelde me al voor hoe ik dat aan mijn Belgische vrienden moest uitleggen. Dat je ook met water je billen kan wassen. Dat je zelfs helemaal geen toiletpapier nodig hebt. Ik herinner me dat ik het heel vervelend vond als we op reis waren in Pakistan en er geen toiletpapier was. Mijn familie haalde het altijd speciaal voor mij in huis als ze wisten dat ik op bezoek kwam. Maar zij vonden het juist vies, dat ik enkel toiletpapier gebruikte. Ik hoor het ze nog zo zeggen met een afkeurende blik: “Je kunt toch niet alles weghalen met dat stukje papier?” Toen mijn nichtjes uit Pakistan drie jaar geleden op bezoek waren in België, namen ze altijd stiekem een flesje water mee bij het bezoek aan een openbaar toilet.
In elke Pakistaanse familie vind je naast het toilet een grote beker. Je vult hem met water en giet hem leeg over je billen, terwijl je met je linkerhand – een heel belangrijk detail – ronde bewegingen maakt zodat je alles goed afwast. Die beker wordt ook wel lota genoemd en heeft een lange geschiedenis in Zuid-Azië, maar ook in het Midden-Oosten. Hindoes en moslims hebben zelfs andere vormen voor de lota. Ze werden in zilver, brons of koper gemaakt. En sommige waren zelfs prachtig bewerkt met versieringen.
Misschien wel een leuk cadeautje voor een goede vriend of vriendin in deze tijden van crisis, want je weet maar nooit wanneer het toiletpapier op zal zijn!
