Een homoseksuele leerkracht weigerde een job in het Brusselse onderwijs, omdat de directie hem aanraadde te zwijgen over zijn geaardheid. De directeur-generaal van de koepel breidde die raad uit naar alle leerkrachten. “Een verkeerd signaal én een gemiste kans”, stelt onze reporter Gunther Malin (25) in onderstaand opiniestuk.
De homo's en de moslims hebben nog maar eens de boter gevreten. Een leerkracht die solliciteerde voor een positie in het Brusselse onderwijs, kreeg de raad zijn geaardheid te verzwijgen. De man weigerde de functie en plaatste zijn ervaring op facebook. De directeur-generaal van het openbare onderwijs in Brussel, Charles Huygens, was er als de kippen bij om te reageren. “We raden leraren aan voorzichtig te zijn met uitspraken over het privéleven”, klonk het, “of dat nu over godsdienst, politieke overtuigingen of geaardheid gaat.”
Hollywoodrommel
Er vallen allerlei dingen te zeggen over deze uitspraak. Een eerste zaak is het feit dat Huygens geaardheid op één lijn stelt met godsdienst en politieke overtuigingen. Zaken die totaal niéts met elkaar gemeen hebben, tenzij hij ook akkoord gaat met de stelling “homo zijn is een keuze”. Hoewel hij er waarschijnlijk zo niet over denkt, wakkert hij jammer genoeg dat discours wel weer aan.
Op 25 mei stemde iemand N-VA, over vijf jaar stemt die Open Vld en binnenkort kiest hij misschien een CD&V-burgemeester. Dát is een keuze. Ik ben gedoopt en heb mijn beide communies gedaan, maar ga sindsdien nooit meer naar de kerk. Dát is een keuze. Op wie je verliefd wordt, dat kies je niet. Hollywoodrommel genoeg om dat te bewijzen.
Redeneringsfout
Aangezien de man aan het hoofd staat van het openbare onderwijs in Brussel, leidt zijn uitspraak bij de Vlaamsche onderstroom tot de conclusie: dit is de fout van 'de moslims'. En zo verzeilen we in de aloude vicieuze cirkel. We schermen holebi's af, “want moslims verdragen hen niet”. Die leren op hun beurt niet omgaan met holebi's, want die moeten zich verstoppen. Hetzelfde geldt bij Vlamingen die andere culturen mijden omdat ze zich er niet comfortabel bij voelen. Zo leren ze er ook nooit mee om te gaan.
Dat is ook meteen de — enige — positieve kant aan de reactie van Huygens. Namelijk dat hij opnieuw de aandacht vestigt op een populaire redeneringsfout: holebi's mogen zichzelf niet zijn, omdat een deel van de maatschappij hen niet aanvaardt. Los het probleem op door het te camoufleren.
Ten slotte is dit het zoveelste bewijs dat de slinger der neutraliteit doorslaat. We zijn zó bang om mensen voor het hoofd te stoten. Op die manier kweek je echter geen verdraagzaamheid, maar onverdraagzaamheid. Want altijd zullen er personen zijn die zich niet schikken naar de schreeuw om neutraliteit. En maar goed ook. Maar zij zullen hoe langer hoe meer moeten overleven in een maatschappij die dat niet tolereert.
Tegengewicht
Het onderwijs, en ja: ook de overheid, hebben de macht om vooroordelen en onverdraagzaamheid te counteren. Om er tegengewicht aan te bieden. Ze moeten die kans benutten. De les dat anders denken en op hetzelfde geslacht vallen best oké is, wordt al op vele scholen meegegeven. Dat is super. Maar dat maakt de oproep van de directeur-generaal net zo jammer. Hij wil zijn leerlingen een belangrijke les ontnemen.
Zo helpt Huygens noch de holebi's, noch de moslim- en andere jongeren. Hij wéét dat er een probleem is, maar hij gaat het liever uit de weg dan bij te dragen tot de oplossing. Zo duwt hij onbewust de maatschappij weer dat metertje dichter bij totale onverdraagzaamheid. En we zijn er al zo dichtbij.
© 2014 – StampMedia – Gunther Malin
