Na jarenlang scenario’s geschreven te hebben voor regisseurs als Jacques Audiard (De rouille et d’os, Un prophète, Dheepan), Joachim Lafosse (À perdre la raison) en Eric Lartigau (La famille Bélier), besloot Thomas Bidegain om zelf een film te regisseren. Het resultaat: Les cowboys, een film die meer is dan louter een referentie naar de klassieke westernfilms van John Ford.
Bidegain vertelde over zijn regiedebuut tijdens een director’s talk op Film Fest Gent. “Een film begint voor mij altijd met een verhaal”, steekt hij van wal. “Pas als je precies weet wat je wilt vertellen, kan je het verhaal in een vorm gieten.” Dat houdt voor hem in dat je bij elk fragment van het verhaal je afvraagt wie het verhaal vertelt, hoe diegene het vertelt en hoe iets gaat uitpakken als je het in beeld brengt. De debuterende regisseur ziet film dan ook als een proces, waarbij je voortdurend ove rje werk reflecteert. “Een verhaal ligt nooit op voorhand vast. Dat verandert gedurende het maakproces van de film.”
Prijzen en nominaties
Een maakproces kan wel jaren duren. Toen Bidegain samen met Audiard samenwerkte, duurde het lang voordat beiden met een scenario tevreden waren. “Wanneer we samenwerkten, kwam -Jacques elke ochtend, rond tien uur, bij mij langs en las hij wat ik geschreven had. Vervolgens maakten we notities, spraken we over de film en na dertig tot veertig aanpassingen aan het scenario, hadden we de definitieve versie”, aldus Bidegain.
Bidegain won als scenarist diverse prijzen, vooral voor de films die hij samen met Audiard maakte. De scenarist beschouwt zijn samenwerkingen met Audiard als aangenaam en heeft dan ook de nodige tips gekregen toen hij zelf een film wilde regisseren. Les cowboys ging dit jaar op het filmfestival in Cannes in première, waar de film genomineerd werd voor een Golden Camera. Op Film Fest Gent is zijn debuut in de race voor de Grand Prix. Een goed begin voor een debuterende regisseur.
Waar voor hun geld
Als scenarist ziet Bidegain het vooral als zijn taak om mensen waar voor hun geld te geven. “Bij elk nieuw scenario rijst de vraag: ‘Hoe zorg ik ervoor dat mensen tien euro willen betalen om deze film te bekijken?’” Dat vraagstuk probeert de Fransman voornamelijk op te lossen door zijn personages interessant te maken. “Een personage dat enkel sympathiek of onsympathiek is, dat is saai”, zegt Bidegain geeuwend. “Paradoxale personages daarentegen, zijn interessant. Die bewegen zich en evolueren gedurende de film. Dat is veel boeiender.”
“Film is voor mij als sociologie”, gaat hij verder. “Film zit dicht op de personages, volgt ze en toont wat hun motivatie is om een bepaalde handeling uit te voeren. Film is tevens representatie: film laat zien wat de kijker nog niet gezien heeft en waar hij nog niet eerder geweest is.”
Acceptatie en tolerantie
En dat is wat Bidegain in Les Cowboys doet: laten zien wat de meeste mensen nog niet eerder in het echt gezien hebben. Na het zien van een foto van cowboys, besloot Bidegain twee verhalen vertellen: een over de relatie tussen een vader en zijn tienerdochter en een over Jihadstrijders.
“Ik heb in mijn film cowboys en indianen ingezet als metafoor en wil daarmee een vertaalslag maken naar het heden”, aldus Bidegain. Maar wat de regisseur vooral met zijn film wil uitdragen, is acceptatie en tolerantie van wat wij als ‘vreemd’ beschouwen. “Al ben ik bang dat het nog generaties lang gaat duren voordat acceptatie en tolerantie plaats gaan vinden.”
© 2015 – StampMedia – Lisa van der Waal
