(Extrasport) De Rode Duivels hebben nog maar net het Europese Kampioenschap vanuit hun zetel kunnen volgen of de Olympische Spelen vullen de komende weken alweer onze televisieschermen. Ook hier zal de beste Belgische lichting uit de geschiedenis niet aanwezig zijn. Toch roepen de Spelen bij de Belgische voetballiefhebbers leuke herinneringen op. Peking 2008 ging de geschiedenis in als het laatste grote toernooi waarop de Rode Duivels zich nog eens van hun beste kant lieten zien. Een terugblik.
Vooraf
Om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen moesten de Belgen zich weten te plaatsen voor de halve finale van het Europese kampioenschap voetbal onder de 21 in 2007. Omdat op dit kampioenschap slechts acht landen deelnemen, volstaat het om de groepsfase te overleven om zo in de halve finales te raken. In een groep met Nederland, Portugal en Israël wist België zich op de tweede plaats te parkeren tussen groepsleider Nederland en Portugal. In de halve finale bleek de andere groepsleider, Servië, te sterk. België ging met 2-0 onderuit. In de finale toonde Nederland zich de meerdere van de Serven en mochten zij de beker in de lucht steken. Het halen van de halve finale volstond voor België om zich voor het eerst sinds 1928 te plaatsen voor het voetbaltoernooi van de Olympische Zomerspelen.
De Groepsfase
Met enkele grote opkomende talenten als Marouane Fellaini, Vincent Kompany en Moussa Dembélé trok de Belgische delegatie vol goede moed naar Peking. De Belgen werden ingedeeld in een groep met grote onbekende Nieuw- Zeeland, topfavoriet Brazilië en gastland China. Bondscoach Jean- François De Sart vond het een verraderlijke, maar haalbare groep. “Brazilië lijkt op voorhand een maatje te groot, China wil voor eigen publiek absoluut een goed resultaat neerzetten en Nieuw-Zeeland mogen we absoluut niet onderschatten”, aldus De Sart. De Belgen kregen met Brazilië meteen een serieuze waardemeter voorgeschoteld in de openingswedstrijd. Lange tijd zag het er naar uit dat de jonge Rode Duivels zich overeind konden houden tegen het sambavoetbal van Ronaldinho en co. Tot een doelpunt van Hernanes in de 79ste minuut een eind maakte aan de droom van een vroege Belgische stunt.
Door deze nederlaag startten de Belgen in de wedstrijd tegen China meteen met het mes op de keel. Bijna 46.000 toeschouwers zagen hoe elf Belgen tegen elf Chinezen op een voetbalveld niet meteen leidde tot een eerlijke strijd. Met een vroeg doelpunt van Dembélé en een late treffer van Mirallas namen onze jongens een stevige optie op de kwartfinale. Om deze te bereiken moest eerst nog een laatste obstakel worden overwonnen, namelijk een onbekende tegenstander uit een ver land: Nieuw-Zeeland. De waarschuwende woorden van bondscoach De Sart bleken bijna profetisch wanneer de Kiwi’s lange tijd gelijke tred hielden met onze Duivels. Enkel Faris Haroun wist in de 35ste minuut een gaatje te vinden in de Nieuw-Zeelandse defensie en zo België naar de kwartfinales te trappen.
De kwartfinale
In die kwartfinale wachtte een Europese tegenstander die zich pas als beste derde op het Europese Kampioenschap wist te plaatsen voor de Spelen. Toch was er geen sprake van onderschatting bij de bondscoach: “ Italië is favoriet”. Dat werd ook nog eens ondersteund door de sterke groepsronde die de Italianen hadden gespeeld. Ze werden eerste in een groep met Kameroen, Zuid- Korea en Honduras. Geen vanzelfsprekendheid. De wedstrijd tussen de Belgen en de Italianen werd er eentje om duimen en vingers bij af te likken. Guisseppe Rossi opende na een kwartier de score met een penalty en zette zo de Belgen al vroeg op achterstand. Deze was echter van korte duur. Vijf minuten na de openingstreffer maakte Dembélé de gelijkmaker en zo was meteen alles te herdoen. De Duivels gingen erop en erover wanneer Mirallas vlak voor rust de 1-2 binnentikte. Nu waren de Italianen op achtervolgen aangewezen. Nadat ze niet alleen een leuke pot voetbal, maar ook nog eens drie doelpunten in de eerste helft te zien kregen, gingen de supporters tevreden de rust in.
Na de pauze keerden de twee elftallen iets behoudender terug uit de kleedkamers. Tot de scheidsrechter voor een tweede maal de bal op de stip legde in het voordeel van de Italianen. De Belgen voelden zich bestolen en de gemoederen begonnen verhit te raken. Wanneer Rossi ook deze keer de bal van op de elfmeter stip tegen het net trapte, waren de Belgen vastbesloten de wedstrijd terug in handen te nemen. Ook nu liet de Belgische reactie niet lang op zich wachten. Een handvol minuten na de gelijkmaker klommen de jonge Duivels terug op voorsprong. Moussa Dembélé maakte zijn tweede van de middag en zette zo de Belgen weer op koers richting halve finale. Een derde keer lieten de jonge Belgen zich niet meer vangen binnen de grote backlijn en de Italianen wisten in het actieve spel de bal niet over de doellijn te krijgen en zo plaatsten de Rode Duivels zich voor de volgende ronde en keerde de Squadra Azzurra huiswaarts.
De halve finale
In de halve finale wachten de fysiek sterke Nigerianen. Met nog geen enkele verliesmatch tot dusver konden zij indrukwekkende cijfers voorleggen. Zeker als je weet dat zij al tegenover Nederland, Japan, de VS en Ivoorkust hadden gestaan. Voor de eerste keer in het toernooi legden de Duivels zichzelf extra druk op door te stellen dat er absoluut moest worden gegaan voor een plaats in de finale. Al snel bleken de jonge Duivels gebukt te gaan onder deze extra druk. Adefemi opende na een kwartier de score voor Nigeria. In de eerste helft konden de Belgen de meubelen nog redden en zochten ze met slechts een doelpunt achterstand de kleedkamers op. Vol goede moed begonnen Dembélé en co aan de tweede helft. Die versgetankte moed zakte hen al snel in de schoenen wanneer Ogbuke er vlak voor het uur 2-0 van maakte. Vanaf dan ging het in sneltempo van kwaad naar erger. Met een tweede treffer van Ogbuke en een doelpunt van Okonkwo stond onze voetbaltrots tien minuten voor tijd 4-0 in het rood. Pas in de 88ste minuut wist Laurent Ciman de eer nog enigszins te redden: exit België.
In de kleine finale moesten de Belgen weer het veld in tegen het eerder al te sterk gebleken Brazilië. Met de opdoffer tegen Nigeria nog fris in het geheugen kregen de Rode Duivels een nieuwe dreun te verwerken. In een wedstrijd die er eigenlijk nooit een was geweest, gingen de Belgen met 0-3 onderuit. Zo verliet de Belgische voetbaldelegatie ondanks een knap toernooi verslagen het Olympische toneel. Vier jaar later zijn we die laatste twee wedstrijden al lang vergeten en onthouden we vooral de knappe kwartfinale tegen Italië en het feit dat we nog eens de halve finale bereikten van een groot toernooi. Hoe de tijd een gebeurtenis toch kan romantiseren.
© 2012 – Extrasport – Jero Jansen
