Eind vorige week ging The Muffinman in première in Antwerpen, Sint-Niklaas en Gent. Deze no-budget documentaire volgt Steven De Geynst (51) uit Temse die begin 2010 werd opgepakt omdat hij muffins uit de afvalcontainer van een Carrefour haalde.
De maatschappelijk geëngageerde filmmakers Jef Maes en Trees Heirbaut laten De Geynst uitvoerig aan het woord en reconstrueren de gebeurtenissen tot aan zijn vrijspraak begin dit jaar. Verder kaarten ze de mondiale voedselproblematiek aan.
Jaarlijks gooit België 3,6 miljoen ton voeding in de vuilbak. Voedsel waar plaatselijke minderbedeelden heel wat mee zouden zijn. De Muffinman was ooit één van hen en deed regelmatig rondes langs de afvalbakken van supermarkten. Toen zijn eigen situatie verbeterde, hield hij niet op, maar gaf hij zijn buit gewoon weg. Hij had er zelfs speciale koelkasten voor. Nu geeft hij lezingen en heeft hij een job bij Samenlevingsopbouw.
Verantwoordelijkheid voedselindustrie
Wat loopt er nu precies fout met het overtollige voedsel? Jef Maes schetst de situatie: “Als je de wet strikt interpreteert, mag voedsel waarvan de vervaldatum is overschreden niet worden verkocht. Maar winkels zijn ook niet verplicht om het te vernietigen of in de vuilbak te gooien. Toch doen ze dat vaak. Ketens zoals Colruyt en sinds kort Delhaize doneren vervallen voedsel aan armoedeorganisaties, maar blijven ervoor verantwoordelijk. Daardoor lopen ze een wettelijk risico. In Amerika is dat sinds Clinton niet meer het geval en bij ons zou die wet ook gewijzigd moeten worden. Het Voedselagentschap weigert dat echter onder druk van de voedselindustrie die zo veel mogelijk wilt verkopen. Deze lobbyisten zijn ook verantwoordelijk voor het feit dat voedsel vaak langer houdbaar is dan op de verpakking vermeld staat.”
De documentaire kaart dit probleem aan, maar biedt ook mogelijke oplossingen. “De mensen zijn zo geobsedeerd door wat er allemaal mis kan gaan dat ze eten veel te snel richting vuilbak sturen. Bovendien heeft de consumptiemaatschappij een slechte invloed. Als je alleen koopt wat je nodig hebt, hoef je veel minder weg te gooien. Daarnaast zou de keten tussen producent en consument korter moeten worden. Dit zou resulteren in minder verlies en meer betrokkenheid”, vertelt Maes.
Internationale boodschap
Tristam Stuart, historicus en auteur van het boek 'Waste', bekijkt in de documentaire de internationale kant van de zaak. Maes: “We hebben een verantwoordelijkheid tegenover onszelf, maar ook ten opzichte van de natuur en van mensen in de derde wereld. Door zo verkwistend te zijn, hebben we een rechtstreekse impact op hun leven.”
Jongeren en afval
Eén van de weinige jongeren in de zaal is Rosa (22): “Ik was mij bewust van de problematiek, maar door deze film te zien, word ik nog harder geconfronteerd met de werkelijkheid. Ik heb ooit deelgenomen aan het Erasmusprogramma met een meisje dat heel bewust omging met voedsel. Als ik eten te snel weggooide, kreeg ik rare blikken. Sindsdien ben ik mee met de hele gedachte. Eigenlijk zou ik de mentaliteit van De Geynst nog meer moeten overnemen. Als je samenwoont met mensen die zich daar niets van aantrekken, is dat natuurlijk moeilijker.”
© 2012 - StampMedia - Odin Van Schoote
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 24/10/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Nieuws.be op 24/10/2012
