(Erasmix) Voor studenten is een ticket in Kinepolis best duur. Geen nood, iedereen kan de toegangscontrole makkelijk omzeilen. Zo hoef je helemaal niets te betalen. Een student journalistiek van de Brusselse Erasmushogeschool onthult vier manieren om in Kinepolis Brussel binnen te wandelen zonder diep in de beurs te moeten tasten.
7,45 euro, dat is het studententarief van Kinepolis Brussel. De toiletten zijn er betalend en ook aan drank en eten hangt een behoorlijk prijskaartje. Op maandagavond zakt de prijs tot 6,50 euro, maar wie een 3D-film wil zien mag daar nog 2 euro bijtellen. Een gewone sterveling komt er niet in voor minder dan 9,95 euro, tien jaar geleden was dat minder dan de helft. De laatste prijsverhoging werd minder dan 3 maanden geleden doorgevoerd.
Toch staat online het volgende te lezen: 'Kinepolis Brussel speelt een primordiale rol in het Brusselse (…) studentenleven.' Een filmpje meepikken op de Heizel kan de Brusselse jeugd inderdaad bekoren, maar wie daar meer dan 7 euro per film voor moet ophoesten heeft behoorlijk wat alternatieven in de hoofdstad.
Makkelijk voorbij camera's
Maar wat als het ook anders kon? Tijd voor een experiment met een interessante uitkomst: je kan in Brussel perfect gratis naar de cinema gaan. Onderstaande filmpjes bewijzen dat iedereen met wat creativiteit en een klein beetje lef gewoon kan binnenwandelen in de grootste bioscoop van het land.
Aan de toegangscontrole van Kinepolis Brussel gebeurt meer dan alleen het scheuren van uw kaartje. Verschillende camera’s registreren wie binnenkomt op welk moment. En wie met een handtas of een rugzak binnen wil, kan al eens gecontroleerd worden. Eigen drank of snoep meebrengen mag natuurlijk niet. Via onze alternatieve route(s) is van controle geen sprake. We passeren wel een aantal camera’s, maar krijgen geen enkele keer bewaking achter ons aan. Van een oppervlakkige fouille is al evenmin sprake.
Gebouw is één grote gatenkaas
Onze redacteur sloeg de kassa over en raakte tot viermaal toe probleemloos aan de andere kant van de toegangscontrole. Aan het eind van dit artikel stelt u zich mogelijk de vraag waarom u nog zou betalen voor een kaartje, als het gebouw eigenlijk één kaas met gaten is. Kijk gerust even mee.
Tot vier keer toe binnengeraakt
In het eerste filmpje vertrekken we naast het Heizelstadion en gaan we binnen via de secundaire ingang aan de kant van Océade. Wie een ticket wil kopen moet aan de andere kant van het gebouw zijn, maar wij slaan een andere weg in en trekken naar de eerste verdieping. Hier komt het gedrag van de andere bezoekers goed van pas; wie er ferm de pas in zet zal door niemand aangesproken worden, ook niet op klaarlichte dag. We glimlachen vriendelijk en merken zelfs dat iemand de deur wat langer openhoudt.
Hierna hernemen we het begin van de vorige opname, maar gaan we halverwege naar binnen via een andere deur. De deuren openen enkel van binnenuit, maar zijn niet voorzien van een symmetrisch slot, wat betekent dat het altijd de ene deur is die in de andere moet vastklikken (de aandachtige kijker heeft gezien dat de tweede witte deur in het vorige filmpje wél langs beide kanten sluit). Wanneer de verkeerde kant van de dubbele deur als eerste terugvalt, klikt het slot niet vast en kan men ook van buitenaf naar binnen. Wat verderop ziet u dat er met de tweede deur net hetzelfde aan de hand is. Met wat meeval is via deze weg geen hulp nodig van nietsvermoedende passanten uit de andere richting.
In het voorlaatste filmpje vertrekken we vanop Parking T, aan de voet van het Atomium. Via de voetgangersbrug gaan we naar de hoofdingang, daarna wandelen we over de brug boven de lobby op het gelijkvloers. Op deze brug bekijken we de route die we daarna zullen nemen om binnen te komen. Aan het einde van de brug komen we aan de andere ingang naast het Koning Boudewijnstadion en Océade (uit de vorige montages).
Wie het gebouw niet kent onthoudt het best de onderschriften. Deze komen telkens meermaals terug, zo kan u er zich makkelijker op oriënteren. Vanop de brug zien we vijf vrouwelijke bezoekers aan een hoge tafel, niet veel later staan we naast hen. Regelmatige Kinepolis-klanten kunnen de eerste helft van deze opname overslaan.
Als laatste komen we opnieuw binnen via de secundaire ingang langs de kant van het Koning Boudewijnstadion. Bij deze route blijkt overduidelijk geen nood aan hulp van bezoekers die de andere richting uitgaan. Iedere deur staat open en nergens valt een verbodsbord te bespeuren. We lopen in het volle zicht van een aantal camera’s, maar die hadden er evengoed niet kunnen hangen. We raken van buiten op de stoep tot binnen in de zaal op een slordige 2 à 3 minuten. Dat is zelfs sneller dan wie eerst een kaartje zou kopen.
U verdient beter
Wij, studenten, snoeien op de meest creatieve manieren in onze uitgaven. Meer dan eens kleuren we daarvoor buiten de lijntjes, maar neem ons dat alsjeblieft niet kwalijk. We leven in een tijd waarin zowat iedere film op het internet te downloaden valt (op manieren die we hier niet uit de doeken zullen doen). Uit dit onderzoekje onthouden we dat we voor hetzelfde geld de volledige ervaring van een bioscoopzaal kunnen krijgen.
Een avondje Kinepolis valt bezwaarlijk goedkoop te noemen en daarom verdient de modale bioscoopganger beter. Terwijl op uw ticket weldra een prijs met twee cijfers voor de komma zal staan, lijkt de obligatoire controle van uw kaartje en de handtas van uw vrouw z’n doel te missen.
U hebt zelf kunnen vaststellen dat iedere sluwe vos moeiteloos door de mazen van het net kan glippen. Dit waren de vier simpelste, maar niet de enige manieren. Met, toegegeven, enkele verregaande acrobatische toeren en hier en daar wat geluk is nog heel wat extra kattenkwaad mogelijk in Kinepolis Brussel.
© 2013 - Erasmix - Sven Watthy
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 12/12/2013
