Het weekend staat voor de deur, samen met de jaarlijkse editie van Foorcore XL. Dat feestje is niet alleen een vaste waarde voor de Antwerpse fans van het genre, maar slaagt erin mensen van over heel de wereld samen te brengen op deze happening in de alom bekende Bosuil. “We zijn trouw gebleven aan Frenchcore en Hardtek”, verklaart organisator Tim Vandewalle (24) het succes.
We spreken af in jeugdcentrum Kavka, waar het drie jaar geleden allemaal begon voor Tim, één van de organisatoren. Hij vertelt trots het verhaal over zijn voorliefde voor core en het daarbijhorende feest, dat hij samen met Pieter De Bock, Maxime Onan en Bram Demuynck op poten zet.
Hoe is Foorcore XL juist ontstaan?
Tim: “Omdat er niets anders was. Ik merkte dat Frenchcore en Hardtek een genre was dat hier in Antwerpen en zelfs in heel Vlaanderen amper aan bod kwam. Het was wel bekend in Frankrijk en Wallonië. Wij gingen dan ook vaak feesten in Luik, in Les cave des Cornillons, een prachtige locatie. Daar kreeg ik het gevoel dat we het genre naar Antwerpen moesten brengen.
We zijn dan in 2011 naar Kavka gegaan, en op ons eerste feestje Diseaster kwam er toch een 300-tal man af. We hebben toen vooral met lokale artiesten gewerkt en één grote Franse naam, Psiko. Hij heeft mij ook destijds het genre leren kennen. Zo kregen we de smaak te pakken: er volgden vier succesvolle edities, die telkens uitverkocht waren.”
Jullie zijn dan naar Zappa verhuisd en veranderden jullie naam in Foorcore. Een risico, want die zaal is maar liefst 3 keer groter.
Tim: “Dat was een juiste beslissing, want we konden toen ook uitpakken met 3 grote namen: The Sickest Squad, Roms en Radium. Ook Zappa kregen we gemakkelijk uitverkocht. Er was 900 man, dus we moesten nog groter gaan en dan zijn we in de Bosuil beland. Daar draait het nog altijd even hard en blijven wij ons ding doen!”
Komen er nu nog dezelfde mensen naartoe, of is het publiek geëvolueerd?
Tim: “Er zijn gewoon elke keer nieuwe mensen blijven toestromen,. Het genre sloeg enorm aan en dankzij sociale media groeide het allemaal heel snel. We waren ook constant aanwezig in de scene. De harde kern die wij in Kavka zagen, komt nog altijd naar onze nieuwe edities. Dat is de basis.”
Is er veel concurrentie binnen het genre?
Tim: “Er zijn wel wat core-feestjes, maar ik denk dat het ons uniek maakt dat wij zo trouw blijven aan Frenchcore en Hardtek, terwijl er op andere feestjes vaak verschillende subgenres worden gedraaid, die nooit door iedereen gesmaakt kunnen worden. Het is onze trouw aan het originele genre dat ons echt Foorcore maakt.”
Core wordt meer dan eens geassocieerd met drugs. Hoe beschrijf je de sfeer die er heerst?
Tim: “Je weet wel dat er mensen drugs nemen, maar daar hebben wij geen last van. Er is een vredevolle sfeer: als er in de Bosuil 2.500 man naar ons feestje komt, zijn er amper incidenten. Terwijl op sommige kleine housefeestjes bij wijze van spreken 10 gevechten kunnen plaatsvinden. Het is net die sfeer van core die het allemaal zo uniek maakt: iedereen komt gewoon om zich helemaal uit te leven op de muziek, en dan worden alle frustraties ook gewoon weggefeest.”
Hoe zie je de toekomst van Foorcore?
Tim: “Dat is heel moeilijk te voorspellen, wat er binnen 2-3 jaar gaat gebeuren. Kijk naar dubstep: dat was een tijdje enorm populair, maar even later was dat ook weer verdwenen. Misschien dat er binnen een jaar niemand meer naar Frenchcore luistert. Er blijven wel nieuwe artiesten bijkomen, dus ik zie het nog niet direct verdwijnen.”
Vind je dat er een undergroundlabel kleeft aan Foorcore?
Tim: “Ik vind het sowieso underground, al kan ik moeilijk verklaren waarom. Als iets groter wordt en er meer mensen naar beginnen luisteren, wordt al snel gezegd dat het commercieel is, maar dat kan je van ons echt niet zeggen. (lacht) Sinds twee jaar geleden staan ook Acidcore en Mental Tekno op het programma, omdat we merkten dat die begonnen te leven en er degelijke Belgische artiesten waren binnen die subgenres. Ik dank dat die twee genres, in combinatie met de Frenchcore en Hardtek, dé succesformule voor Foorcore XL.”
© 2014 – StampMedia – tekst: Thomas Verstrepen en Robbe Heyrman, foto: Liesbeth Knaeps
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 25/04/2014
