We vroegen hoe het met hem ging. Hij antwoordde verbeten: "ik voel me zoals ik er uitzie. Vuil, eenzaam en versleten." Een gebruikte papieren zak hoort in een vuilbak, dat is algemeen geweten. Toch gooide Kris het papieren zakje rond een broodje met kaas uit de broodjeszaak, op de grond. Hij vertelde ons zijn triestige en meeslepende verhaal.
Hoe was je leven vóór je op straat leefde?
"Stukken beter, dat verzeker ik je. Je moet weten dat ik voor het drama echt gelukkig was. Samen met mijn vriendjes lagen we elke ochtend op ons vaste plaatsje, helemaal klaar om het belegde broodje veilig bij de klant te brengen. In de broodjeszaak was het altijd warm en er was steeds een gezellige drukte om ons heen. Mensen kwamen en gingen terug weg. Ik zou alles doen om mijn plekje bij de anderen terug te krijgen. Daar werden we tenminste met zachtheid behandeld."
Droomde je er nooit van om eens uit de broodjeszaak weg te gaan?
"In het begin niet echt, de zaak was voor mij al een wereld op zich. Er was altijd wel iets te beleven. Hoe langer ik er verbleef, hoe meer verhalen er kwamen binnensijpelen over de wereld buiten de zaak. Je hoorde van overal dat het er zo leuk was. Daarom verlangde iedereen naar de dag waarop je eindelijk meegenomen werd. Ook ik keek er echt naar uit. Je kunt je dan natuurlijk voorstellen hoe erg ik teleurgesteld was. Je komt buiten, en na een kwartier word je weggegooid, ben je meteen afgedankt! Ik had het me helemaal anders voorgesteld."
"Daar lag ik dan. Ik vond het echt verschrikkelijk."
De wijde wereld in
Welke mensen deden je dat onrecht aan?
"Het waren twee meisjes die op een woensdagmiddag de zaak binnenkwamen. Ze discussieerden hevig over welk broodje ze zouden nemen. Het werd er eentje met ham en eentje met kaas. Het broodje met kaas belandde bij mij. Ik weet nog goed dat ik die dag heel opgewonden was. Ik lag namelijk bijna bovenaan de stapel, bijna ging ik de wijde wereld in. Dan brak het moment aan. Ze namen me vast en het heerlijke broodje werd bij me binnengebracht. Ze verfrommelden me wat bovenaan, maar dat vond ik totaal niet erg. Na al die tijd kon ik eindelijk de broodjeszaak achter me laten!"
Gooiden de meisjes je met opzet op de grond?
"Nee, het was een ongeluk, maar toch treffen ze zeker schuld. Ze liepen druk kletsend door de straten tot ze eindelijk een bankje vonden dat vrij was. Ze zwierden hun boekentas van hun rug en met een zucht gingen ze op het houten bankje neerzitten. Ze keurden het broodje goed en begonnen te eten. Rond het broodje was nog een doorzichtige folie gewikkeld, wat mij overbodig maakte. Het ene meisje gooide haar zakje netjes in de vuilbak. Ik hoopte vurig dat het andere meisje met mij hetzelfde zou doen, maar helaas. Ze had me naast zich op het bankje gelegd en opeens was er een soort windvlaag. Het was de hele dag al winderig, toch schrok ik hevig toen ik met een ruk van het bankje werd afgeblazen. Het meisje lachte, keek even om, maar bleef rustig zitten. Daar lag ik dan. Ik vond het echt verschrikkelijk. Eén zuchtje wind en mijn leven was verwoest!"
Wachten op de komst van de vuilnismannen
Wat haat je het meest aan het leven op straat?
"De kille en eenzame nachten zijn de moeilijkste tijden. Wanneer het dan ook nog eens regent, kan je een depressieve bui niet meer onderdrukken. Ik weet nu al dat ik er volgende week niet bij zal zijn, dan ben ik zeker en vast één hoopje pap en ellende. Heel misschien, als ik geluk heb, komen er mensen langs met een goed hart, die me op mijn plaats willen gooien. Wat verlang ik ernaar om in de juiste vuilbak te liggen, en te wachten op de komst van de vuilnismannen die me meenemen samen met alle anderen. Het is moeilijk te geloven, maar de droom van elk gebruikt voorwerp is om ooit gerecycleerd te worden!"
Blikjes worden het meest op straat gegooid
Heb je al ander afval zien liggen?
"Jazeker, de blikjes cola zijn het talrijkst. Ook zakdoeken liggen vaak natgeregend op straat. Fietsers rijden erover, voetgangers maken er vuile vlekken op... Daarnaast zag ik gisteren een plastiekzak van de HEMA door de lucht vliegen, door de wind meegenomen. Ik bleef hem volgen en zag dat hij uiteindelijk aan een uitstekende tak bleef vasthangen. Zo kan ik echt nog uren doorgaan, geloof me."
Vast en zeker een puinhoop
Heb je misschien nog een boodschap voor de lezers?
"Natuurlijk heb ik dat! Hopelijk beseffen de mensen die dit lezen dat het echt nodig is om je papiertje in de vuilbak te gooien! Het is maar een kleine moeite, waarom zou je het dan niet doen? Als iedereen zijn afval gewoon op de grond gooit, wordt het vast en zeker een puinhoop. Dat weet iedereen toch?! Afval hoort in de vuilbak. Doe de moeite, je helpt er het milieu een stuk mee vooruit!"
We danken je hartelijk voor dit gesprek en we wensen je verder nog veel geluk in je leven.
Zijn boodschap is duidelijk: denk twee keer na vooraleer je afval op straat gooit! Daarom namen we hem vast en gooiden de dolgelukkige broodjeszak in de vuilbak.
© 2011 - StampMedia - Louise Delodder, Junior Journalist in Reeks 3 (tweede graad secundair onderwijs)
StampMedia publiceert deze artikels in het kader van de Junior Journalist-wedstrijd, georganiseerd door het Davidsfonds. Aan de voorronde van deze wedstrijd namen meer dan 35.000 jongeren uit meer dan 750 scholen deel. Het resultaat: evenveel schitterende verhalen, interviews en opiniestukken rond het thema milieu – natuur - ecologie. Maar liefst 195 Davidsfonds afdelingen organiseerden een lokale voorronde waarin jonge schrijvers streden om de overwinning in hun leeftijdscategorie. Uit de 299 lokale winnaars koos een nationale jury van bekende schrijvers (o.m. Dirk Bracke en Gerda Van Erkel) en journalisten (o.m. Stef Wauters en Goedele Wachters) dé Junior Journalisten van 2011.
