(MO*) In de schaduw van het grote Za'atari kamp ligt Za'atari village. Hoewel er ongeveer zesduizend vluchtelingen in het dorp leven, werden ze compleet genegeerd door de bestaande hulporganisaties. Dar Al Yasmin, een Franse ngo, bracht daar anderhalf jaar geleden verandering in. Gaëlle Gagoush vertelde me in een interview wat meer over haar organisatie.
Volgens recente cijfers van UNHCR staken reeds 628.427 Syrische vluchtelingen de grens over naar Jordanië. Zo'n zesduizend van hen zijn zich twee jaar geleden in Za'atari village beginnen vestigen.
Deze groep vluchtelingen was aanvankelijk niet geregistreerd. In een eerste stap startte DAY in samenwerking met UNHCR en Save The Children een identificatie- en registratieproces.
Erbarmelijk
Sommigen leven in tenten en worden geconfronteerd met tal van problemen: erbarmelijke sanitaire voorzieningen, onvoldoende veiligheid en juridische kwesties. Anderen leven in huizen en hebben het aanzienlijk beter. Maar ook zij leven in angst, want de kans is groot dat ook zij in de nabije toekomst naar tenten zullen moeten degraderen.
De Jordaanse arbeidswetgeving maakt het Syrische vluchtelingen ontzettend moeilijk om een arbeidsvergunning te krijgen. Velen onder hen vinden dan wel een (illegale) job in de landbouw-of bouwsector, maar deze jobs zijn vaak van korte duur. De lonen liggen zo laag dat ze nauwelijks voldoen om een voltallige familie te onderhouden. Bijkomend kent de internationale hulp een dalende trend.
Basisbehoeften
In juli 2013 besloot Gaëlle Gagoush dat het tijd was om zelf initiatief te nemen. Samen met enkele andere vrijwilligers richtte ze daarom Dar Al Yasmin op.
DAY wil in de eerste plaats de basisbehoeften van de vluchtelingen in het dorp verzekeren. Daarnaast trachten ze de sociale cohesie in het dorp te verbeteren door projecten te steunen die zowel de vluchtelingen als de lokale bevolking ten goede komen.
Deze jonge organisatie heeft op deze korte termijn al heel wat in gang gezet in het dorp. Ze voorzien de inwoners onder andere van juridische dienstverlening en medische hulp. Op lange termijn hopen ze dat de lokale bevolking in samenwerking met de vluchtelingen de opgestarte projecten zelf kunnen voortzetten. En ze zouden het nog mooier vinden als hun model zich in de toekomst verspreidt naar andere dorpen.
Kinderen op school
DAY zet zich in het bijzonder in voor de kinderen van het dorp. Ze trachten zoveel mogelijk kinderen op school te houden. Een moeilijke opdracht, want de lokale scholen kunnen het grote aantal kinderen niet aan. Ze openden daarom een eigen kleuterschooltje. Ouders hoeven geen inschrijvingsgeld te betalen en alles wordt gratis voorzien.
Twee keer per maand organiseren ze een recreatieve namiddag voor alle kinderen van het dorp. Ik ging onlangs ook mee als vrijwilliger. Kinderen stroomden toe vanuit alle hoeken van het dorp. Deze zogenaamde Habaybi events zijn hier duidelijk welbekend. Binnen het uur was het plots heel druk in het DAY-centrum. Overal spelende kinderen. Ik heb even mijn beste Arabisch moeten bovenhalen toen een ouder meisje mij vroeg waar ik vandaan kwam. "Beljika".
Ze wou duidelijk een babbeltje slaan, want ze voelde zich al wat te oud om met de jongere kinderen mee te spelen. Ik vrees dat ik daarvoor eerst mijn Arabisch wat zal moeten opfrissen. Ze glimlachte. Die dag zag ik alleen maar vrolijke gezichtjes hier. In de schaduw van Za'atari komt zo nu en dan de zon eens door.
| De Wereldbloggers van MO* zijn ontwikkelingswerkers, lange termijntrekkers, kaders, academici, missionarissen en meer die schrijven over hun ervaringen, impressies, bedenkingen en avonturen in het buitenland. |
© 2015 MO* - Wereldblogster Shadé Clemençon
