Anno 2019 wonen er in Antwerpen zo’n 7777 mensen van Sub-Saharaanse Afrikaanse afkomst. Dat zijn er ongeveer zeventig procent meer dan in 2003. Intussen vinden ook zij de weg naar de artistieke sector. StampMedia legde zijn oor te luister bij enkele kunstenaren. Vandaag: Moises Castelo (20) uit Hoboken.
Moises Castelo
20 jaar
Angolees
Student Sociaal-economische wetenschappen in Universiteit Antwerpen
Oprichter en coördinator ‘Afro Talk’
Moises, je bent coördinator van Afro Talk. Wat is dat precies?
Afro Talk is een podcast waarbij jongeren over verschillende onderwerpen - seks, religie, discriminatie, etc - spreken. Dat kan gaan over serieuze, maar evenzeer over luchtige onderwerpen. We praten over onderwerpen die best wel taboe zijn in de meeste Afrikaanse families. We willen een stem geven aan de minderheid, omdat we vinden dat hun stem verwaarloosd wordt door the big crowd.
Hoe ben je op het idee gekomen van Afro Talk?
Op een schooldag in februari vorig jaar – ik was aan het spijbelen - keek ik naar een aflevering van BK Chat, een podcast waarin Britten van Afrikaanse en Antilliaanse afkomst over verschillende thema’s praten. Toen dacht ik: Waarom zou ik niet iets gelijkaardigs doen in Antwerpen?
“Toen ik het concept uitwerkte, kreeg ik plots een ingeving voor de naam: ik doopte het Afro Talk. Het was alsof God de naam in mijn oor had gefluisterd (glimlacht). Ik wil wel benadrukken dat ik hiermee geen andere etniciteit wil discrimineren of buitensluiten. Voor mij staat Afro voor de diversiteit van Afrika. Het continent is voor mij het bron van het leven. Het is ook wetenschappelijk aangetoond dat de eerste mens uit Afrika komt.
Toen je het idee van Afro Talk wilde uitwerken, zocht je nog een netwerk. Hoe ben je daarin geslaagd?
Ik heb een oproep op Twitter gelanceerd, waarin ik mensen zocht die hun stem over verschillende thema’s wilden laten horen. Ik kreeg veel reacties. Ik werd geïnspireerd door BK Chat, maar heb uiteindelijk besloten om het anders aan te pakken en twee verschillende groepen te maken. Ik heb twee castings georganiseerd met telkens vijftien kandidaten. Deelnemers moesten zichzelf voorstellen en hun mening over drie onderwerpen geven. Op basis van spraakvaardigheid, interactie met het publiek en uitstraling werden de uiteindelijke winnaars geselecteerd
Waarom is het belangrijk om een stem te geven aan jongeren?
Omdat de jongeren van vandaag de ouders van morgen zijn. De nieuwe generatie moet gevormd worden. Sociale media hebben ook een invloed op je kijk op de wereld en je persoonlijkheid. Omdat veel jongeren tegenwoordig én naar het nieuws kijken én sociale media volgen, moeten thema’s die erin aan bod komen ook op een educatieve manier besproken worden.
Wie willen jullie met Afro Talk bereiken?
Afro Talk is er voor iedereen. We maken geen onderscheid in huidskleur of afkomst. Voor wie zich afvraagt waarom er geen witte mensen in Afro Talk zitten: er is eenvoudigweg geen vraag van hen uit. Maar ik sta altijd open om ze te verwelkomen. Maar iedereen is hier welkom: Afro Talk is een inclusieve podcast. Persoonlijkheid is het allerbelangrijkste en komt voor mij op de eerste plaats.
Wat is het uiteindelijke doel van Afro Talk?
Ik wil mijn bereik uitbreiden, door Afro Talk zichtbaarder te maken in de Benelux. Hoewel het idee van de podcast geënt is op BK Chat, wil ik met Afro Talk andere dingen bereiken. BK Chat is nogal sensationeel, terwijl het met Afro Talk de bedoeling is om mensen te informeren. Daarom kijk ik ook bijvoorbeeld naar The Grapevine, een podcast waarin Afro-Amerikaanse vrouwen over allerhande onderwerpen rond ‘blackness’ bespreken. Ook deze podcast is educatief en daar gaat nog steeds mijn persoonlijke voorkeur naartoe.
Black History Month stond de hele maand maart in het teken van “kunst als verzet”. Proberen jullie dat met Afro Talk ook toe te passen?
Afro Talk is een movement, door en voor personen met een migratieachtergrond. Het cliché van mensen met een migratieachtergrond is dat ze lui zouden zijn. Met Afro Talk wil ik mij daartegen verzetten.
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad op 01/04/2019